witte kinderbos

7 augustus 2007

Witte Kinderbos

Antwoord op lezersbrief in “De Morgen”

Als mede-aanplanter in 1982 van de eerste boompjes van het Witte Kinderbos ( dat toen nog lang zo niet heette ) ben ook ik er het hart van in dat de helft van dat bos nu gerooid is. Toch was ik onlangs aanwezig bij het vellen van de eerste bomen om aan te tonen dat we ons enerzijds neerleggen bij de aanleg van die spoorlijn ( die mag ook volgens ons niet doorheen woongebieden lopen ) maar om anderzijds erop te wijzen dat de middenberm niet ontbost maar verbost wordt. Honderden bomen ervan vormen nu al langsheen het Albertkanaal de Witte Kinderdeef tussen Luik en Antwerpen om aan te tonen dat zorg om kinderlevens geen taalgrenzen kent. De nu zo onenige Di Rupo en Leterme plantten er vorige lente in Kanne twee bomen van het Witte Kinderbos op elkaars grondgebied. Maar dé grootste troost is dat links en rechts van de E 19 een reusachtig Kinder Wandelbos van meer dan 50 hektaren aan het groeien is. Maar inderdaad : ondanks deze “verbossing” blijft de aanblik van die verwoesting tussen Mechelen en Vilvoorde zeer aan het hart doen en vermijd ik de eerste tijd er langs te moeten rijden. Een grappig gebeuren wil ik nog kwijt om aan te tonen dat de tijden inmiddels toch veranderd zijn. Bij die eerste aanplanting in 1982 werden wij nogal hardhandig aangepakt door jonge Mechelse politiemensen. Bij de ceremonie bij de verbossing stonden er schoolkinderen van Zemst met onze spandoek “Hier begint een wereld opnieuw”. Ze waren op de snelweg begeleid door twee politiemannen op motoren. Toen ik ze daarvoor bedankte en ik dat van 25 jaar geleden vertelde moest een van de twee lachen. Weet ge wie dat toen was ? Nee, dat wist ik niet. Dat was ik, lachte hij.

Zie je wel dat daar een wereld opnieuw begon ?
Luc Versteylen,
Helaba