rote armee

dagboek 5-6

Wissant, woensdag 10 oktober 2007

Groen Testament

van een lang nog niet aflijvige

Op dit mooiste stukje Vlaanderen dat de Fransen ooit van ons hebben afgenomen schrijf ik op deze vroege morgen mijn testament. Niet omdat ikvoorzie weldra dood te gaan, maar vier jaar geleden was ik het bijna. Tijd dus om mijn heengaan te voorzien. Dit testament is niet bedoeld als een dwingende laatste wilsbeschikking, maar als een ongedwongen tijdige uitnodiging. Jullie doen ermee wat jullie willen.

Ik schrijf dit testament tussen twee boekenbeurzen in. Op beiden wordt een boek over jullie voorgesteld dat een vraagteken plaatst achter het uitroepteken achter jullie nieuw-verkozen naam : "Groen ?" van auteur Karel Michiels.

Omdat de ondertitel luidt : "In het Spoor van Luc Versteylen" meen ik bij dezen zelf te mogen aangeven waartoe dat spoor volgens mij best zou leiden.

Het is dit jaar al dertig jaar geleden, op 21 maart 1977, dat enkele onbevangen en belangloze mensen uit het Antwerpse de politieke partij Agalev oprichten, omdat die vonden dat het de hoogste tijd om in Vlaanderen Anders te Gaan LEVen. Zij kregen vanaf het begin grote politieke weerklank bij de gewone mens, de man van de straat. Velen verlieten er hun eigen partij voor omdat zij zich daarin niet meer herkenden. In Agalev wel.

Zou het niet goed zijn als Vlaamse Groenen terug te keren naar de toekomst en de oorspronkelijke grondbeginselen, die ten onder gingen op het beraad van Tielrode en waaraan verzaakt werd door de naamverandering, te herontdekken en te herbeleven ? Deze zijn zeer eenvoudig. Drie grondwaarden : soberheid tegenover consuptie , samenhorigheid tegenover concurrentie, stilte tegenover prestatie. Drie gebieden : opvoeding, werkmidden en verkeer. Drie middelen : spel, humor en verbeelding.

Zal zo de groene partij in Vlaanderen niet opnieuw volks-herkenbaarder worden ? En zal zo de algemeen-menselijke en breed-belangstellende groene fiets niet weer in de plaats komen van de louter ecologische witte beer ?

Met alle waardering en bewondering van jullie hedendaagse groene aanwezigheid in Vlaanderen : moet er - zoals het boek aangeeft - achter jullie nieuw-gekozen naam geen uitroepteken maar opnieuw een vraagteken worden geplaatst ?

Dit is mijn testament. Dit is de groene toekomst die ik jullie toewens. Doen jullie er maar mee wat jullie willen.

festina

zarlardinge 20 oktober 2007

festina

lente

@

haast u

langzaam

romeinse wijsheid

helabaleuze

401

spanningen

dagboek 3-4

Wissant, 14 oktober 2007

13u30

@

Bedenking bij Zand Zee & Zon

Je lag op het terras wat te rusten na het middageten.

Je zag vele mensen voorbijkomen maar geen enkele jood of moslim

en je dacht : zand, zee en zon zijn toch van iedereen ?

Zou het ook de wil van Jahweh en Allah niet kunnen zijn daarvan hier te komen genieten ?

Wissant, 14 oktober 2007

06u13

De Letterverlatenen

Nog meer dan thuis ben ik hier blij mijn dag te beginnen met brieven te schrijven. Zowel antwoorden op zelfgekregen brieven als uit eigen beweging geschrevene. Elke morgen vraag ik me af : wie ter wereld zou blij zijn met een eigengeschreven woordje van mij ? Bijna altijd denk ik dan aan ergens aan enigeen letter-verlatene. Hé : da's weer een woordgeboorte : "letterverlatene". Bij velen is dat immers jaren geleden dat ze nog eens een handgeschreven, voor henzelf persoonlijk bestemde brief aankregen.

Wissant, 13 oktober 2007

16u34

Over eenzame Gemeenschcap

of

over Postkoetsen Buitenboordlessen & Lesherkenningen

Bij het ordenen van mijn oude papieren - uitstekende leverspoelende en bovendien hoogst-nuttige ontspanningsbezigheid -vind ik ineens een pak lesherkenningen terug van het jaar 1969. Ik had een les gegeven over eenzame gemeenschap omdat ik maar al te goed wist dat heelwat van mijn veertienjarigen daarover met vragen zaten. Zelf vonden ze dat woord "eenzame gemeenschap" veel te paterachtig. Ze hadden het liever over hemelen : het is alsof je even in de hemel bent maar het is een hemel waar je meteen weer uittottert. "Himmelhoch jauchsent zum Tode betrübt", dat hadden ze van die van duits onthouden. Het waren dus de allereerste uitvinders van de wonderwoorden. De Mei-achtenzestigers op taalgebied. Ze hadden toen ook juist de postkoets uitgevonden. Ze vonden immers dat ze de vragen waar ze echt mee zaten niet kwijtkonden. Elke morgen werd dan ook een omslag doorgegeven waar iedereen zijn vragen mocht insteken. Een dame op leeftijd tikte die dan - al dan niet met opengesperde ogen en al even open-verbaasde mond - nauwlettend over. Zo kregen mijn leerlingen daags daarop al hun aller geheime schrijfsels onherkenbaar te lezen. Omdat er onder een door mij gegeven les - zeker wanneer ze over een teer onderwerp ging - niet open genoeg kon gesproken worden vroegen ze een buitenboordles aan : een les door elkaar aan elkaar buiten de lesuren gegeven en waar het er heel openhartig aan toe ging. Als huiswerk mochten ze dan lesherkenningen indienen, die ik dan ook gewoon als huiswerk verbeterde en van punten voorzag. Nu ik ze na bijna veertig jaar herlas was het de beurt aan mijn ogen en mijn mond om opengesperd te staan : schreven die jongens dat in die tijd al allemaal zo vrijuit uit ? Staan hun huidige leeftijdgenoten met hun chatten dan zover verder ?

Wissant, woensdag 10 oktober 2007

7u44

Gisteravond onder het in slaapvallen dacht ik ineens : ik ga morgenvroeg mijn testament schrijven. Ik heb het vanmorgen dan maar ineens gedaan. Ieder woord, iedere regel kwam er vanzelf uit.

helpen

eremebodegem 19 okober 2007

wie

een

ander

helpt

helpt

zichzelf

seneca

helabaleuze

400

rapport

dagboek 1-2

Donderdag 18 oktober 2007

Bedenking 2 bij de meest-onbekende Bekende Vlaming

Je hoorde in de lerarenzaal dat je gisteren in “De slimste Mens” was geweest. Ze kregen foto’s te zien, onderandere die van jou, van mensen die iets met de kerk te maken hadden.

Niemand herkende jou

& je dacht : zie je wel dat ik de meest onbekende Bekende Vlaming van Vlaanderen ben ?

Wissant, zondag 15 oktober

10u12

Bedenking bij dezelfde God

Je wandelde voor de laatste keer over de dijk. .

Je hoorde Mieke wijzen : kijk daar eens

Je keek en wat zag je daar op de stenen bank in het zonnetje zitten ?

Zowaar een echt moslimgezinnetje : baardige vader, moedertje met hoofddoek en alvast twee kleine kindjes, waarvan één nog in de koets.

Je zag dat ze feestelijk gekleed waren.

Je dacht : ha ja, het was Suikerfeest. Ze vieren het einde van de ramadam.

Je sprak ze aan en zei : nu schrijf ik gisteren een stukje over jullie.
Je zag de ouders benieuwd naar je komende uitleg kijken.

Je zei : ja : gisteren schreef ik nog : waarom komen hier geen moslims ?

Het zand, de zon en de zee zijn toch van iedereen ? Zou Allah ook niet graag hebben dat jullie daar van komen genieten ? En kijk : nu zijn jullie hier.

Je brabbelde nog wat broebeltaaltje met het kindje in de koets. Het keek je grootogig aan, een en al aandacht.
Je zei aan de ouders : ze verstaat me hé ? Het is toch een meisje ?

Je hoorde hen jaknikken.

Je groette hen en zei : jullie geven ze een zonnige opvoeding.

Je zag ze je blij toeknikken

& je dacht : is het niet dezelfde god die ons samen laat genieten van hetzelfde zand en dezelfde zon en dezelfde zee ?

Cap Blanc Nez 14 oktober 2007

16u23

Bedenking bij de meest-onbekende bekende Vlaming

Je kwam terug van Cap Blanc Nez.

Ineens hield een rijzige, vriendelijke man je staande en

je hoorde hem zeggen : Ik heb vanmorgen nog aan u gedacht.

Ha ja ? verwonderde ik mij. Ja zei hij : ik heb ooit een artikel over u gelezen en daarin stond dat gij soms rust komt zoeken op Cap Blanc Nez en nu kom ik u hier dezelfde dag tegen.

Je antwoordde hem : toeval bestaat niet hé ? Ik zou u graag beter leren kennen. U moet eens naar Viersel komen.

Je hoorde hem antwoorden : dat zal ik niet doen, dat mag ik u toch zeggen hé ?

Je zei : zeker mag u dat zeggen. Groot gelijk hebt u trouwens : uit sectes moet je wegblijven.

Je zag hem lachen met mijn antwoord.

Je gaf hem een hand en zei : ik hoop u nooit meer terug te zien. Tot ziens.

Je hoorde hem antwoorden : ook tot ziens.

Je voelde zijn handdruk. Hij voelde warm aan.
Zo wuifden wij ons van elkander weg

en je dacht : en ik die dacht dat ik de meest onbekende bekende Vlaming van heel Vlaanderen was.

echtscheiding

nederoverheembeek 18 oktober 2007

heb

al

je echtscheidingen

voor

je huwelijk

veel goedkoper

aan

advocaten

&

veel minder pijnlijk

voor

de kinderen

die er

nog niet zijn

helabaleuze

399

bescheiden

mannekesvere 17 oktober 2007

vous croyez
être modeste
?
je
ne vous
savais pas
si orgueilleux
@
jij denkt
bescheiden
te zijn
?
ik wist niet
dat je het
zo hoog
in je bol had

gaston de lévis


helabaleuze
398

wereld beter

wanneer wordt de wereld beter ?

wanneer de ploegen van de boeren

gaan blinken

&

de zwaarden van de soldaten

gaan roesten

chinese wijsheid

gedenksteen