Webdagboek van Luc Versteylen: 2008-05-18

15 mei

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

15 mei 2001

'het lot van de vrouw van lot'

gelegenheidsgedichtje voor mijn schoonzus lina

die vorige maand door pastoor van der voort

uit de kerk werd gezet omdat zij omkeek *

'gelukkig kreeg zij niet het lot beschoren / van de andere vrouw die

ook dierf om te kijken / de vrouw van lot gedroeg zich ook

niet naar behoren / haar man moest voortaan op een

zoutzuil kijken'

14 mei

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

14 mei 1977

redding van de scheldehekkens

groene fietsers beschilderen met waterverf

de smeedijzeren hekkens langs de schelde bedreigd

door de geplande betonnen waterkeringsmuur op

die plaats * ook de lindebomen zouden moeten

verdwijnen * voorstel groene fietsers : plaats de

waterkeringsmuur vijf meter dichter naar de schelde toe *

Sint-Anneke, woensdag 14 mei 2008

11u11

Vaststelling

Er wordt door dokter Verschueren vastgesteld dat het zicht van mijn linkeroog plots onherstelbaar aan het afnemen is.

13 mei

antwerpen dinsdag 13 mei 2008

11u30

* terras van “den engel”

* na persconferentie vertrek fons mees

* maakt fietstocht doorheen vlaanderen voor behoud van doel

* had tevoren nieuwe pen gekocht

met mijn nieuwe pen

schrijf ik op de grote markt

mijn eerste woordjes

12 mei

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

12 mei 1987

'hun recht op onwetendheid'

* 'zegt jongetje 1 tegen jongetje 2 :

er ligt een condoom in de veranda *

vraagt jongetje 2 : een veranda wat is dat? *

'een van de milieuproblemen waarover het minste gesproken

wordt is de teloorgang van het wonder * onze kinderen

kunnen haast geen ontdekkingen meer doen * er zijn

bijna geen plaatsen meer waar zij op verkenning

kunnen gaan * er zijn nauwelijks nog volwassenen

die hen het wonder wijzen * ... * gekocht genot komt

in de plaats van gekregen genieting & betaalde beroezing

in de plaats van gratise vervoering * ... * vele jongeren

zijn al 'van alle reis terug nog voor de reis begon' * ... *

kinderen worden voorgelicht thuis & op school &

ontgroend op straat & op fuiven maar haast nergens

nog ingewijd * wonderwijzer: kinderen brengen tot

aan de rand van het woud maar er zelf niet mee binnengaan *

ze voeren naar de beken maar ze niet mee volgen tot aan

de bron * hen het eiland wijzen vanop de kust

maar zelf op het strand blijven staan' *

de standaard

vrije tribune

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

12 mei 1979

de trietseling

700 fietsers brengen met de trein

70.000 handtekeningen tegen het geplande

duwvaartkanaal naar staatssecretaris voor

milieu karel poma * door stipt de toenmalige

verkeersreglementen te onderhouden & dus *

door achter elkaar te rijden een sliert van 3

kilometer fiets vormden * legden zij lange tijd

heel het autoverkeer van brussel lam *

tweede pinksterdag 12 mei 2008

bhv

twee beroepsmuzikanten :

een waalse & een vlaamse

vandaag met elkaar in viersel mogen trouwen

zelden zoveel vakkundige muziek

zo feestelijk in onze tuin gehoord

de bruidegom speelde saxofoon

zijn vrouw dwarsfluit

& een vriend klarinet

het deed deugd de waalse & de vlaamse familie

na de huwelijksinzegening

samen met elkaar zo feestelijk

rond onze lindentafel te zien zitten

de saxofonist liep al op zijn eentje

zijn vreugde uitspelend

doorheen de beukendreef

je werd er stil van

lang geleden dat er nog zo’n zalige muziek

doorheen onze tuin weerklonk

niet enkel om de trouw waren we blij

maar voor de oplossing in viersel

van het communautair probleem

& zelfs van de bhv-kwestie

die drie letters stonden bij hun aankomst

onder de poort in krijt geschreven

als wat wij ze voortaan met elkaar toewensten :

une bienheureuse vie

11 mei

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

11 mei 1999

15u45

* het is de tijd van de bende van nijvel

“ei zo na aan gangsters ontsnapt”

mieke & ik komen vanuit zandhoven

langs de vierselbaan naar de brouwerij gereden *

even voor de draai naar de kasteeldreef zien we

rechts boven de gebroken loop vanuit het bos

ineens een grote zwarte rookwolk opwalmen *

ik wil ernaartoe gaan maar mieke houdt mij tegen *

in het radionieuws van zes uur vernemen we dat

het ging om de vluchtwagen van de bende van nijvel

die ze daar in brand hadden gestoken voor ze

vluchtten in een andere wagen * was ik gaan

kijken ik zou in de gebroken loop zeker deze

wagen zijn tegengekomen *

pinksterzondag 11 mei 2008

godsdienstige

overeenstemming

wat een wonder pinkstergebeuren

vandaag rond de pinksterbron in viersel :

een moslimmeisje mogen dopen

& haar eerste communie mogen laten doen

ooit werd deze bron

met de hartvormige trappen ernaartoe

op een pinksterdag gebouwd

vandaar de naam

meer dan ooit verdiende ze die vandaag

moslimbroers -nichtje & -buren

waren benieuwd meegekomen

& konden tot hun blije verwondering

met hun twaalven

alles wat gebeurde meebeleven

de natuurlijke moeder die haar ooit

aan deze lierse ouders had afgestaan

had ingestemd met deze doop & communie

op voorwaarde dat ze daardoor

niet werd opgenomen

in een katholieke gemeenschap

familie & vrienden

hadden allerlei water meegebracht

waarvan ze de betekenis uitlegden

voor ze het in de schotel uitgoten

haar broer had water uit marokko meegebracht

& las een mooie tekst erbij

voor het eerst weerklonk in viersel

de taal van de profeet

het nichtje vertaalde

het was alsof alle verbaasde bomen luisterden

naar dit hier nog nooit gehoord geluid

het was alsof het water blij was

door zo’n verschillende mensen

over het meisjeshoofdje te worden uitgegoten

toen ik mijn witte stool omdeed

zei ik : hier omkleed ik mij niet mee

om van mij een ander mens te maken

maar omdat ik van nu af

de woorden ga spreken

& de gebaren ga stellen

die degene zou spreken & stellen

waar ook jullie grote eerbied voor hebben :

de zaligmaker jezus

ze knikten instemmend

toen zei ik als eerste :

in de naam van iedereen die van u houdt

doop ik u ten eeuwigen dage

de vader zei : ik doop u

in naam van jezus van allah & van boeddha

alle anderen zeiden enkel :

kisha ik doop u

ook het verhaal van brood & wijn

rond de ronde tafel in de lindenkring

aanhoorde ze daarna aandachtig

maar kreeg van haar vader en moeder

uiteraard enkel het brood overhandigd

tenslotte zegende ik haar ogen haar oren

haar handen & voeten

heel haar lichaam

“dat het een teken zou mogen worden

van liefde & tederheid

voor heel veel mensen

maar vooral voor de allerliefste van haar leven

zomogelijk levenslang”

zelden hadden wij zo’n overeenstemming

van onze beide godsdiensten gevoeld

als op deze christelijke pinksterdag

wij bewonderen bij de moslims

hun bidden & hun vasten

& proberen het bij tijd & wijle

van hen over te nemen

maar zij benijden ons misschien wel wat

onze zegeningen & wijdingen

zoals deze doop & kommunie

waaraan zij zo gemeend deelnamen

zonder aan hun eigenheid afbreuk te doen

in antwerpen wil een schepen

van de lege kerken moskeeën maken

maar is dat wel een goed idee ?

is het niet beter in geschikte ruimtes

zowel zalen als tuinen

samen mekaars rituelen te vieren

& veel moois & heiligs van elkaar te leren

zoals wij nu vandaag ?

& zeggen dat dit vandaag maar een voorspel was :

bij haar plechtige communie

zou zij hier op dezelfde plaats

haar blijvende godsdienst komen kiezen

maar nu zei ze al :

mag ik van beide godsdiensten

dan niet het beste kiezen ?

zal zij dat dan niet doen

in dezelfde feestelijke overeenstemming

als zij vandaag had mogen beleven ?

10 mei

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 2000

'twee sprongen ten leve'

meisje van vijftien komt

in de oude brouwerij bekomen van de zelfdoding

van haar zestienjarige broer * die is de dag tevoren

vanop een brug de dood ingesprongen * een jongen

gaat met haar mee op de eerste verdieping van de

molen staan ( 6 meter hoog ) * hij zegt haar met

beide handen de dubbele greep van de kabelbaan

vast te nemen & te durven springen * zij voelt in heel

haar lichaam maar vooral in haar voeten dezelfde

aarzeling als haar broer voor zijn sprong moet hebben

gevoeld * minutenlang blijft zij aarzelen met de jongen

stilzwijgend naast zich * tot zij ineens met een luide

schreeuw de sprong waagt * de kabel draagt haar vijftig

meter rustig ten einde * zij had dezelfde sprong als haar

broer aangedurfd maar dan ten leve *

een jongen van zeventien komt in viersel aan *

gedreven door een zeker onbewust behoudsinstinct ? *

hij vertrouwt een meisje van vijftien toe dat hij zich wil verhangen *

het meisje neemt hem mee naar de zavelput * ze gaan

beiden op de rand ervan staan * zij zegt: wanneer je

het gedaan hebt zal het eerste water dat je lichaam

aanraakt het water zijn waarmee je lichaam gewassen wordt *

je kan ook in dit water springen * dat wil zeggen dat je wil

blijven leven * kies * heel lang is de jongen blijven aarzelen *

toen sprong hij & leeft nog altijd *

10 mei 1979

woordgeboorte

“bargroens”

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 1983

pater in cel voor rechten van fietsers

in belgië sneuvelt elke dag een wielrijdertje

op de weg * kritische pedalisten hebben de

beweging 'groene fietsers' opgericht die

inmiddels al duizenden volgelingen kent *

in januari belandde hun verantwoordelijke

pater luc versteylen in de cel omdat er een

fietspad was geschilderd op straat wat in

belgië "beschadiging van het openbare

wegdek" heet *

het vrije volk * maastricht *

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 1977

'les van een kasseien bord'

rond het erfbronneke

werden in kasseien letters de hebreeuwse letters 'l.e.v.'

gelegd wat van rechts naar links 'hart' moed' 'gedrevenheid'

betlesekent & tegelijk in het nederlands van links naar rechts 'l

(even) i(n de) b(rouwerij' * daaronder in romeinse letters

m.c.m.l.x.x. (2000-100 = 1900 * l = 50 x.x. = 20 samen 1970 :

stichtingsdatum van het 'leven in de brouwerij' * met deze

letters werd de latere verkiezingsleuze gevormd :

heb lev stem agalev

Zaterdag 10 mei 2008

21u40

* Terrasje van “De Vlaskop”

* Mieke bij een fluitje, ik bij een kouwe tripel

Bedenking bij een zo-zijn

Je hoorde dat er onder je afwezigheid maar twee mensen in Viersel waren geweest die bijna meteen weer weggegaan zijn

& je dacht : wanneer komen er eens wat meer mensen naar Viersel die zo zijn dat ze maken dat andere mensen er graag blijven ?

zaterdag 10 mei 2008

leven brengen

op de plaats

van de dood

een vlaamse man & een chinese vrouw

waren met hun twee zoontjes naar viersel gekomen

om hun huwelijk voor te bereiden

hij vroeg me of ik hen wou trouwen

op dezelfde plek als waar dertig jaar tevoren

zijn grootmoeder verdronken was :

op het strand van zeebrugge

een chinese wijsheid zegt immers :

“waar de dood geweest is

moet je het leven brengen”

ik stemde daarmee volgaarne in

want ik had voor diezelfde dag

al een andere trouw te doen aan zee :

op het strand van oostende

twee keer op diezelfde zonnige namiddag

voelde ik dus letterlijk weer onder mijn voeten

het zand van de eerste tijden

toen ik bij een vorige zegening op een strand

van sommigen geërgerde kritiek kreeg

nam een huisgenoot het voor mij op

& zei : ik ken er anders nog ene

die ooit zegende op een strand

was hij ook niet gedoopt in een rivier ?

op diezelfde plek had ik drie jaar tevoren

al een kindje gedoopt :

een marokkaans meisje verstoten door de moeder

& terechtgekomen bij monique van

“moeders voor moeders”

voor ze voorgoed verdween

had de moeder de wens uitgedrukt

dat het marie moest heten

& gedoopt moest worden met zeewater

voor de tweede keer stond ik hier dus weer

een zegen uit te spreken :

met zand onder mijn voeten

& bij het geruis van de zee

maar deze keer onder een verzengende zon

& niet bij koude hevige wind

zoals vorige keer

familie & vrienden stonden in een kring

even ingetogen als aandachtig toe te kijken

er in hun ingetogen aandacht heel anders uitziend

dan de andere iets blotere aanwezigen op het strand

die vanop afstand verbaasd lagen toe te kijken

na de inzegening begaven we ons in stilte

naar de vloedlijn

het was de tweede keer dat ik vandaag

op blote voeten over het strand strompelde

zeezand kan heel zaligmakend zijn

maar het is ook wel heel vermoeiend

ik was blij dat we eindelijk

doorheen de modder & de plassen

tot bij de zee geraakt waren

daar strooiden de pasgetrouwden

samen met hun jongetjes

rozenblaadjes uit

net op de plek waar toen

het lichaam van de grootmoeder

uit het water was gehaald

zo hadden ze letterlijk

door die uitstrooiing

op die plaats van de dood

weer het leven gebracht

Zaterdag 10 mei 2008

11u12

* Trein naar Oostende tussen Gent & Brugge

Bedenking bij misdadig Winstbejag

Je keek voor het eerst van zolang je geabonneerd bent in de financiêle bladzijden van De Morgen.

Je schrok bij de cijfers die je zag van de duizelingwekkende winsten die deze multinationals maakten dank zij de wereldwijde hongercrisis : Archer Daniels, een van de grootste verwerkers van soja, maïs en

graan : 47 % winst; Monsanto, multinationale reus in biologische agricultuur : 50% winst; Cargill, multinationale producent van van landbouwproducten : 70 % winst.

De prijs van rijst is op nauwelijks zes maanden tijd wereldwijd verDRIEdubbeld.

“Terwijl de agrobusiness monsterwinsten maakt trekken de stijgende voedselprijzen als een tsunami van honger over de aardbol.”

& je dacht : hebben zij hun winsten niet te danken aan een crisis die zij zélf veroorzaakt hebben ?

Zaterdag 10 mei 2008

12u18

* Oostende

* Op weg van station naar de dijk

Bedenking bij een nieuwe Woordgeboorte

Je hoorde iemand zeggen : de ouders van de vrouw waar we nu naartoe gaan zijn aan het dementeren. Kan je daar geen mooier woord voor vinden ?

& je dacht ( & je zéi het haar ook ) : waarom zeg je niet : ze zijn aan het wegdeemsteren ?

Zaterdag 10 mei 2008

12u02

* Net uitgestapt uit de trein van Antwerpen naar Oostende

De Trein die in een Lach schoot

Ik zat op een trein in het Centraal Station van Antwerpen al meer dan een kwartier te wachten. Hij vertrok maar niet.

Eindelijk hoorde ik door de luidspreker zeggen : “Mogen wij even uw aandacht ? De vertraging is te wijten aan een gebrek aan personeel. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Na weer een kwartier een nieuwe boodschap : “Mogen wij even uw aandacht ? De bestuurder is op weg naar hier. Binnen een kwartier zal de trein kunnen vertrekken. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Nu pas beseften wij dat dat “gebrek aan personeel” zowaar over de machinist ging.

Na drie kwartier voelde ik eindelijk de trein in beweging komen.
De stemming bij de andere reizigers was alle behalve vrolijk. Niemand was gediend met dit lange oponthoud.

Ineens kwam de trein weer tot stilstand. We waren al bijna in Sint-Niklaas. Door het raam zag ik niets dan bomen en velden. Weer lang wachten. Uiteindelijk weer de luidspreker : “Mogen wij even uw aandacht ? Wij zijn het station van Beveren voorbij gereden. Wij ontvingen zo juist de toelating om achteruit te rijden”.

Bij die woorden maakte ik mee wat ik nog nooit had meegemaakt : heel de trein schoot achteruitrijdend in een lach. En ik dacht : wanneer iets ergs al te erg wordt vindt niemand het nog erg.

Toch wil ik hierbij dat deel van het personeel bedanken dat toch op post was en dat voor het ongemak moest opdraaien.

Dat ze onze schaterlach maar zeker niet als een uitlachen opnemen.

8 mei

Donderdag, 8 mei 2008

18u25

Bedenking bij een plezante Naamgeving

Je hoorde van een jonge vroedvrouw dat ze een kindje mee ter wereld had helpen brengen bij de familie Komen. Een meisje. En weet je hoe ze het noemden ? Klaartje.

7 mei

woensdag 7 mei 2208

letterlijke

levende lijve

net nadat zij hun zoontje van twee jaar

‘s morgens om vier uur

in zijn bedje dood gevonden hadden

zijn we er naartoe gereden

de ouders dof verslagen van verdriet

( het lichaampje was net weggehaald

door de begrafenisondenmer)

het zusje en de twee broertjes

nog in pyjama met slaap-wenende oogjes

hangend in de zetel

waar is jullie sibren nu ?

vroeg ik zachtjes

zo heette hun broertje

schokschouderend zwijgend antwoord

ik doe hen het verhaal van de drie levens

& vraag hen allerlei herinneringen

aan hun broertje op te schrijven

om die dan te maken

tot vermoedens van de toekomst

geloven of niet

maar meteen kwam er over alledrie

een blije stemming

briefje na briefje schreven ze

& legden ze in een witte schaal op tafel

daarna schreven we het overlijdensbericht

het samen opstellen van zo’n brief

brengt ook wat tot rust

“vanmorgenvroeg bij dageraad

is van ons heengegaan

onze liefste sibren

wil u komen delen in ons verdriet

maar ook in onze hoop op een weerzien

kom dan...

wat het einde lijkt te zijn

wordt tot een nieuw begin”

ook op de dag van de uitvaart

troffen we bij hen thuis

een witgeklede blije stemming aan

alleen bij het in de wagen stappen

begon het jongste broertje

overvloedig te wenen

een half uur voor de dienst begon

stonden enkele mensen met witte bloemen

al aan de kerkdeur

de ouders & de twee peters

droegen het witte kistje naarbinnen

ze gingen rustig vooraan ernaast zitten

zo hoorden ze achter zich

de kerk volstromen met meelevend verdriet

in plaats van onbeweeglijk

met hun vijven naast elkaar te zitten

gingen ze naar vrienden & klaskameraadjes toe

om ze meer naar voor uit te nodigen

dan kropen de kinderen soms weer wenend

tegen hun vader & moeder aan

waar is je zoontje nu ?

waar is je broertje nu ?

waar is sibren nu ?

zo begon de dienst

nadat de ouders daartoe teken hadden gegeven

een deel van de klaskameraadjes

wezen hoeps naarboven

toen ze aan mij zagen dat ze verkeerd waren

wezen ze naar het kistje

ook dat was blijkbaar verkeerd

waar dan wel ?

om dàt te weten te komen

zijn wij hier nu in de kerk

toen werden aan de kinderen

de drie verboden richtingen verteld

om een gestorven geliefde terug te vinden :

achteruit

“wie de hand aan de ploeg slaat

& omziet

zal mij niet vinden”

had jezus ooit gezegd

wie aan sibren aleen herinneringen heeft

is hem voor altijd kwijt

naar omlaag :

op paasmorgen keken de leerlingen

naar beneden in het graf

toen zeiden de engelen

“hier beneden is hij niet”

als we een overaandacht hebben

aan zijn grafje

zijn we sibren voor altijd kwijt

met hemelvaart

keken de leerlingen naar omhoog

toen zeiden de engelen :

“daarboven is hij niet”

het is niet omdat sibren

op hemelvaartsdag gestorven is

dat hij naar ginder boven tussen de wolken

“ten hemel is gevaren”

als wij denken dat sibren ginder boven is

tussen de kunstmanen & de satellieten

zijn we hem voor altijd kwijt

er rest ons nog maar één richting

om onze gestorven geliefden terug te vinden :

de toekomst

zo ging de dienst verder

een echte woord-dienst :

“waaromleen tekst

wanneer een zin volstaat ?

waarom een zin

wanneer een woord genoeg is ?”

dagmar jelmen & lubbe

hadden hun woordjes aan een boom gehangen

drie klaskameraadjes plukten ze een voor een

van tussen de takken

& lazen ze voor

het gestorven jongetje kwam ons zo

bij elk woord levendiger voor ogen

zoals hij nu in zaijn échte hemel was

als evangelie lazen ouders zusje & broerje

het mooiste zinnetje voor

dat ze in het bijbelboek

die drie dagen lang hadden opgezocht

& mooi opgeschreven

dan werd weer het verhaal

van de drie levens gedaan

maar nu voor de gehele kerk

bij de offergang deelden zus & broerjes

zelf de prentjes uit : zijn foto

met achteraan de voornaamste woordjes

veel mensen glimlachten

bij het weer naar hun plaats gaan

want er waren blije woordjes bij

voor het verhaal van brood & wijn

vroeg ik alle kinderen rond het altaar

ze luisterden ernaar

alsof ze het voor de eerste keer hoorden

dat is altijd zo wanneer je de kinderen daarbij

recht in de luisterende ogen kijkt

“zalig gij die genodigt zijt

tot de maaltijd des heren”

mooi-lief was de aanblik van de vijf

toen ze elkaar het brood & de wijn doorgaven

ze omhelsden elkaar zowaar daarbij

je zàg als het ware

het gestorven jongetje

levendig-lief tussen hen in

sibren was nog niet gedoopt

dat deden we dan samen

de ouders hadden betekenisvol water

van thuis meegebracht

& bij in het gewijde water gegoten

met een palmtakje sprenkelden we

dit doopwater over het kistje

“lieve sibren

zo dopen wij nu je vorig lichaam

ten eeuwigen dage

in de naam van jezus de zaligmaker

& van maria zijn heilige moeder”

het leek me bij dat gebeuren

alsof hij in levende lijve

als het ware tussen ons instond

dan nog de eindzegen :

“dat wanneer ook onze tijd gekomen is

om door de dood heen te gaan

hij ons met zijn nieuwe lichaam tegemoet mag komen

gezonder blijer gelukkiger

dan hij ooit in dit leven geweest is”

dan werd het kistje op dezelfde wijze

naarbuiten gedragen

een jongetje van vier

dat heel de dienst lang

benieuwd was rondgelopen

vroeg verwonderd :

“waarom moeten wij nu weg ?”

ook de ter aarde bestelling

verliep even droevig-feestelijk als de dienst

het deed me wat

tot in de kleinste kinderhandjes

aarde mogen leggen

bij het weer naar huis gaan

leek het mij niet alleen

maar ook de ouders en zusje en broertjes

alsof hij even onzichtbaar

als in gelovige werkelijkheid

in letterlijke levende lijve

tussen ons in wandelde

pinksterzondag 11 mei 2008

godsdienstige

overeenstemming

wat een wonder pinkstergebeuren

vandaag rond de pinksterbron in viersel :

een moslimmeisje mogen dopen

& haar eerste communie mogen laten doen

ooit werd deze bron

op een pinksterdag gebouwd

vandaar de naam

meer dan ooit verdiende ze die vandaag

moslimbroers -nichtje & -buren

waren benieuwd meegekomen

& konden tot hun blije verwondering

alles wat gebeurde meebeleven

de natuurlijke moeder die haar ooit

aan deze lierse ouders had afgestaan

had ingestemd met deze doop & communie

op voorwaarde dat ze daardoor

niet werd opgenomen

in een katholieke gemeenschap

familie & vrienden

hadden allerlei water meegebracht

waarvan ze de betekenis uitlegden

voor ze het in de schotel uitgoten

haar broer had water uit marokko meegebracht

& las een mooie tekst erbij

voor het eerst weerklonk in viersel

de taal van de profeet

het nichtje vertaalde

het was alsof alle verbaasde bomen luisterden

naar dit hier nog nooit gehoord geluid

toen ik mijn witte stool omdeed

zei ik : hier omkleed ik mij niet mee

om van mij een ander mens te maken

maar omdat ik van nu af

de woorden ga spreken

& de gebaren ga stellen

die degene zou spreken & stellen

waar ook jullie grote eerbied voor hebben :

de zaligmaker jezus

ze knikten instemmend

toen zei ik als eerste :

in de naam van iedereen die van u houdt

doop ik u ten eeuwigen dage

de vader zei : ik doop u

in naam van jezus van allah & van boeddha

alle anderen zeiden enkel :

kisha ik doop u

ook het verhaal van brood & wijn

rond de ronde tafel in de lindekring

aanhoorde ze daarna aandachtig

maar kreeg van haar vader en moeder

uiteraard enkel het brood overhandigd

tenslotte kreeg ze van mij

de zegen van haar ogen haar oren

haar handen & voeten

van heel haar lichaam

“dat het een teken zou mogen worden

van liefde & tederheid

voor heel veel mensen

maar vooral voor de allerliefste van haar leven

zomogelijk levenslang”

zelden hadden wij zo’n overeenstemming

van onze beide godsdiensten gevoeld

als op deze christelijke pinksterdag

wij bewonderen bij de moslims

hun bidden & hun vasten

maar zij benijden ons misschien wel wat

onze zegeningen & wijdingen

vooral aan kinderen

zoals deze doop & kommunie

in antwerpen wil een schepen

van de lege kerken moskeeën maken

maar is dat wel een goed idee ?

is het niet beter in geschikte ruimtes

zowel zalen als tuinen

samen mekaars rituelen te vieren

& veel moois & heiligs van elkaar te leren

zoals wij nu vandaag ?

& zeggen dat dit vandaag maar een voorspel was :

bij haar plechtige communie

zou zij hier op dezelfde plaats

haar blijvende godsdienst komen kiezen

maar nu al zei ze al :

mag ik van beide godsdiensten

dan niet het beste kiezen ?

zal zij dat dan niet doen

in dezelfde feestelijke overeenstemming

als zij vandaag had mogen beleven ?

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

11 mei 1999

15u45

* het is de tijd van de bende van nijvel

“ei zo na aan gangsters ontsnapt”

mieke & ik komen vanuit zandhoven

langs de vierselbaan naar de brouwerij gereden *

even voor de draai naar de kasteeldreef zien we

rechts boven de gebroken loop vanuit het bos

ineens een grote zwarte rookwolk opwalmen *

ik wil ernaartoe gaan maar mieke houdt mij tegen *

in het radionieuws van zes uur vernemen we dat

het ging om de vluchtwagen van de bende van nijvel

die ze daar in brand hadden gestoken voor ze

vluchtten in een andere wagen * was ik gaan

kijken ik zou in de gebroken loop zeker deze

wagen zijn tegengekomen *

Zaterdag 10 mei 2008

21u40

* Terrasje van “De Vlaskop”

* Mieke bij een fluitje, ik bij een kouwe tripel

Bedenking bij een zo-zijn

Je hoorde dat er onder je afwezigheid maar twee mensen in Viersel waren geweest die bijna meteen weer weggegaan zijn

& je dacht : wanneer komen er eens wat meer mensen naar Viersel die zo zijn dat ze maken dat andere mensen er graag blijven ?

zaterdag 10 mei 2008

leven brengen

op de plaats

van de dood

een vlaamse man & een chinese vrouw

kwamen met hun twee zoontjes naar viersel

om hun huwelijk voor te bereiden

hij vroeg me of ik hen wou trouwen

op dezelfde plek als waar dertig jaar tevoren

zijn grootmoeder verdronken was :

op het strand van zeebrugge

een chinese wijsheid zegt immers :

“waar de dood geweest is

moet je het leven brengen”

ik stemde daarmee volgaarne in

want ik had voor diezelfde dag

al een andere trouw te doen aan zee :

op het strand van oostende

twee keer op diezelfde zonnige namiddag

voelde ik dus letterlijk weer onder mijn voeten

het zand van de eerste tijden

toen ik bij een vorige zegening op een strand

van sommigen geërgerde kritiek kreeg

nam een huisgenoot het voor mij op

& zei : ik ken er anders nog ene

die ooit zegende op een strand

was hij ook niet gedoopt in een rivier ?

op diezelfde plek had ik drie jaar tevoren

al een kindje gedoopt :

een marokkaans meisje verstoten door de moeder

& terechtgekomen bij monique van

“moeders voor moeders”

voor ze voorgoed verdween

had de moeder de wens uitgedrukt

dat het marie moest heten

& gedoopt moest worden met zeewater

voor de tweede keer stond ik hier dus weer

een zegen uit te spreken :

met zand onder mijn voeten

& bij het geruis van de zee

maar deze keer onder een verzengende zon

& niet bij koude hevige wind

zoals vorige keer

familie & vrienden stonden in een kring

even ingetogen als aandachtig toe te kijken

er in hun ingetogen aandacht heel anders uitziend

dan de andere iets blotere aanwezigen op het strand

die vanop afstand verbaasd lagen toe te kijken

na de inzegening begaven we ons in stilte

naar de vloedlijn

het was de tweede keer dat ik vandaag

op blote voeten over het strand strompelde

zeezand kan heel zaligmakend zijn

maar het is ook wel heel vermoeiend

ik was blij dat we eindelijk

doorheen de modder & de plassen

tot bij de zee geraakt waren

daar strooiden de pasgetrouwden

samen met hun jongetjes

rozenblaadjes uit

net op de plek waar toen

het lichaam van de grootmoeder

uit het water was gehaald

zo hadden ze letterlijk

door die uitstrooiing

op die plaats van de dood

weer het leven gebracht

Zaterdag 10 mei 2008

11u12

* Trein naar Oostende tussen Gent & Brugge

Bedenking bij misdadig Winstbejag

Je keek voor het eerst van zolang je geabonneerd bent in de financiêle bladzijden van De Morgen.

Je schrok van de cijfers die je zag van de duizelingwekkende winsten die deze multinationals maakten dank zij de wereldwijde hongercrisis : Archer Daniels, een van de grootste verwerkers van soja, maïs en

graan : 47 % winst; Monsanto, multinationale reus in biologische agricultuur : 50% winst; Cargill, multinationale producent van van landbouwproducten : 70 % winst.

De prijs van rijst is op nauwelijks zes maanden tijd wereldwijd verDRIEdubbeld.

“Terwijl de agrobusiness monsterwinsten maakt trekken de stijgende voedselprijzen als een tsunami van honger over de aardbol.”

& je dacht : hebben zij hun winsten niet te danken aan een crisis die zij zélf veroorzaakt hebben ?

Zaterdag 10 mei 2008

12u18

* Oostende

* Op weg van station naar de dijk

Bedenking bij een nieuwe Woordgeboorte

Je hoorde iemand zeggen : de ouders van de gastvrouw waar we nu naartoe gaan zijn aan het dementeren. Kan je daar geen mooier woord voor vinden ?

& je dacht ( & je zéi het haar ook ) : waarom zeg je niet : ze zijn aan het wegdeemsteren ?

Zaterdag 10 mei 2008

12u02

* Net uitgestapt uit de trein van Antwerpen naar Oostende

De Trein die in een Lach schoot

Ik zat op een trein in het Centraal Station van Antwerpen al meer dan een kwartier te wachten. Hij vertrok maar niet.

Na drie kwartier voelde ik eindelijk de trein in beweging komen.
De stemming bij de andere reizigers was alle behalve vrolijk. Niemand was gediend met dit lange oponthoud.

Bij die woorden maakte ik mee wat ik nog nooit had meegemaakt : heel de trein schoot achteruitrijdend in een lach. En ik dacht : wanneer iets ergs al te erg wordt vindt niemand het nog erg.

Toch wil ik hierbij dat deel van het personeel bedanken dat toch op post was en dat voor het ongemak moest opdraaien.

Dat ze onze schaterlach maar zeker niet als een uitlachen opnemen.

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 2000

'twee sprongen ten leve'

meisje van vijftien komt

in de oude brouwerij bekomen van de zelfdoding

van haar zestienjarige broer * die is de dag tevoren

vanop een brug de dood ingesprongen * een jongen

gaat met haar mee op de eerste verdieping van de

molen staan ( 6 meter hoog ) * hij zegt haar met

beide handen de dubbele greep van de kabelbaan

vast te nemen & te durven springen * zij voelt in heel

haar lichaam maar vooral in haar voeten dezelfde

aarzeling als haar broer voor zijn sprong moet hebben

gevoeld * minutenlang blijft zij aarzelen met de jongen

stilzwijgend naast zich * tot zij ineens met een luide

schreeuw de sprong waagt * de kabel draagt haar vijftig

meter rustig ten einde * zij had dezelfde sprong als haar

broer aangedurfd maar dan ten leve *

een jongen van zeventien komt in viersel aan *

gedreven door een zeker onbewust behoudsinstinct ? *

hij vertrouwt een meisje van vijftien toe dat hij zich wil verhangen *

het meisje neemt hem mee naar de zavelput * ze gaan

beiden op de rand ervan staan * zij zegt: wanneer je

het gedaan hebt zal het eerste water dat je lichaam

aanraakt het water zijn waarmee je lichaam gewassen wordt *

je kan ook in dit water springen * dat wil zeggen dat je wil

blijven leven * kies * heel lang is de jongen blijven aarzelen *

toen sprong hij & leeft nog altijd *

10 mei 1979

woordgeboorte

“bargroens”

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 1983

pater in cel voor rechten van fietsers

in belgië sneuvelt elke dag een wielrijdertje

op de weg * kritische pedalisten hebben de

beweging 'groene fietsers' opgericht die

inmiddels al duizenden volgelingen kent *

in januari belandde hun verantwoordelijke

pater luc versteylen in de cel omdat er een

fietspad was geschilderd op straat wat in

belgië "beschadiging van het openbare

wegdek" heet *

het vrije volk * maastricht *

---------------------------groene geschiedenis-------------------------

10 mei 1977

'les van een kasseien bord'

rond het erfbronneke

werden in kasseien letters de hebreeuwse letters 'l.e.v.'

gelegd wat van rechts naar links 'hart' moed' 'gedrevenheid'

betlesekent & tegelijk in het nederlands van links naar rechts 'l

(even) i(n de) b(rouwerij' * daaronder in romeinse letters

m.c.m.l.x.x. (2000-100 = 1900 * l = 50 x.x. = 20 samen 1970 :

stichtingsdatum van het 'leven in de brouwerij' * met deze

letters werd de latere verkiezingsleuze gevormd :

heb lev stem agalev

Donderdag, 8 mei 2008

18u25

Bedenking bij een plezante Naamgeving

Je hoorde van een jonge vroedvrouw dat ze een kindje mee ter wereld had helpen brengen bij de familie Komen. Een meisje. En weet je hoe ze het noemden ? Klaartje.

woensdag 7 mei 2208

letterlijke

levende lijve

net nadat zij hun zoontje van twee jaar

‘s morgens om vier uur

in zijn bedje dood gevonden hadden

zijn we er naartoe gereden

de ouders dof verslagen van verdriet

( het lichaampje was net weggehaald

door de begrafenisondenmer)

het zusje en de twee broertjes

nog in pyjama met slaap-wenende oogjes

hangend in de zetel

waar is jullie sibren nu ?

vroeg ik zachtjes

zo heette hun broertje

schokschouderend zwijgend antwoord

ik doe hen het verhaal van de drie levens

& vraag hen allerlei herinneringen

aan hun broertje op te schrijven

om die dan te maken

tot vermoedens van de toekomst

geloven of niet

maar meteen daarna kwam er over alledrie

een blije stemming

briefje na briefje schreven ze

& legden ze in een witte schaal op tafel

daarna schreven we het overlijdensbericht

het samen opstellen van zo’n brief

brengt ook wat tot rust

“vanmorgenvroeg bij dageraad

is van ons heengegaan

onze liefste sibren

wil u komen delen in ons verdriet

maar ook in onze hoop op een weerzien

kom dan...

wat het einde lijkt te zijn

wordt tot een nieuw begin”

ook op de dag van de uitvaart

troffen we bij hen thuis

een witgeklede blije stemming aan

alleen bij het in de wagen stappen

begon het jongste broertje

overvloedig te wenen

een half uur voor de dienst begon

stonden enkele mensen met witte bloemen

al aan de kerkdeur

de ouders & de twee peters

droegen het witte kistje naarbinnen

nu hoorden ze achter zich

de kerk volstromen met meelevend verdriet

in plaats van onbeweeglijk

met hun vijven naast elkaar te zitten

gingen ze naar vrienden & klaskameraadjes toe

om ze naar voor uit te nodigen

dan kropen ze weer wenend

tegen hun vader & moeder aan

waar is je zoontje nu ?

waar is je broertje nu ?

waar is sibren nu ?

zo begon ik de dienst

nadat de ouders me daartoe teken hadden gegeven

een deel van de klaskameraadjes

wezen hoeps naarboven

toen ze aan mij zagen dat ze verkeerd waren

wezen ze naar het kistje

ook dat was blijkbaar verkeerd

zagen ze aan mij

waar dan wel ?

om dàt te weten te komen

zijn wij hier nu in de kerk

ik vertelde aan de kinderen

van de drie verboden richtingen

om een gestorven geliefde terug te vinden :

achteruit

“wie de hand aan de ploeg slaat

& omziet

zal mij niet vinden”

had jezus ooit gezegd

wie aan sibren aleen herinneringen heeft

is hem voor altijd kwijt

naar omlaag :

op paasmorgen keken de leerlingen

naar beneden in het graf

toen zeiden de engelen

“hier beneden is hij niet”

als we een overaandacht hebben

aan zijn grafje

zijn we sibren voor altijd kwijt

met hemelvaart

keken de leerlingen naar omhoog

toen zeiden de engelen :

“daarboven is hij niet”

het is niet omdat sibren

op hemelvaartsdag gestorven is

dat hij naar ginder boven tussen de wolken

“ten hemel is gevaren”

zoals vroeger verkeerdelijk werd geloofd

als wij denken dat sibren ginder boven is

tussen de kunstmanen & de satellieten

zijn we hem voor altijd kwijt

er rest ons nog maar één richting

om onze gestorven geliefden terug te vinden :

de toekomst

zo ging de dienst verder

een echte woord-dienst

waaromleen tekst

wanneer een zin volstaat ?

waarom een zin

wanneer een woord genoeg is ?

dagmar jelmen & lubbe

hadden hun woordjes aan een boom gehangen

zeven klaskameraadjes plukten ze een voor een

van tussen de takken

& lazen ze voor

het gestorven jongetje kwam ons zo

bij elk woord levendiger voor ogen

als evangelie lazen ouders zusje & broerje

het mooiste zinnetje voor

dat ze in het bijbelboek

die drie dagen lang hadden opgezocht

& mooi opgeschreven

dan deed ik weer het verhaal

van de drie levens

maar nu voor de gehele kerk

bij de offergang deelden zus & broerjes

zelf de prentjes uit : zijn foto

met achteraan de voornaamste woordjes

veel mensen glimlachten

bij het weer naar hun plaats gaan

want er waren blije woordjes bij

voor het verhaal van brood & wijn

vroeg ik alle kinderen rond het altaar

ze luisterden ernaar

alsof ze het voor de eerste keer hoorden

dat is altijd zo wanneer je bij dat verhaal

de kinderen recht in de luisterende ogen kijkt

“zalig gij die genodigd zijt

tot de maaltijd des heren”

mooi-lief was de aanblik van de vijf

toen ze elkaar het brood & de wijn doorgaven

ze omhelsden elkaar zowaar daarbij

je zàg als het ware

het gestorven jongetje

levendig-lief tussen hen in

sibren was nog niet gedoopt

dat deden we dan samen

de ouders hadden betkenisvol watere

van thuis meegebracht

& bij het wijwater gegoten

met een palmtakje sprenkelden we

dit doopwater over het kistje

“lieve sibren

zo dopen wij nu je vorig lichaam

ten eeuwigen dage”

het leek me bij dat gebeuren

alsof hij in levende lijve

als het ware tussen ons instond

dan nog de eindzegen :

“dat wanneer ook onze tijd gekomen is

om door de dood heen te gaan

hij ons met zijn nieuwe lichaam tegemoet mag komen

gezonder blijer gelukkiger

dan hij ooit in dit leven geweest is”

dan werd het kistje op dezelfde wijze

naarbuiten gedragen

een jongetje van vier

dat heel de dienst lang

benieuwd was rondgelopen

vroeg verwonderd :

“waarom moeten wij nu weg ?”

ook de ter aarde bestelling

verliep even droevig-feestelijk als de dienst

het deed me wat

tot in de kleinste kinderhandjes

aarde mogen leggen

bij het weer naar huis gaan

leek het mij niet alleen

maar ook de oiuders en zusje en broertjes

alsof hij even onzichtbaar

als in gelovige werkelijkheid

in letterlijke levende lijve

tussen ons in wandelde

Webdagboek van Luc Versteylen

zaterdag 24 mei 2008

waardering

vrijdag 23 mei 2008

zwijgen

donderdag 22 mei 2008

hotelkamer

eigen

woensdag 21 mei 2008

zeggen

dinsdag 20 mei 2008

mishaagt

maandag 19 mei 2008

afgunst

zondag 18 mei 2008

dagboek514

Over mezelf

Blogarchief

Aantal bezoekers