15 mei
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
15 mei 2001
'het lot van de vrouw van lot'
gelegenheidsgedichtje voor mijn schoonzus lina
die vorige maand door pastoor van der voort
uit de kerk werd gezet omdat zij omkeek *
'gelukkig kreeg zij niet het lot beschoren / van de andere vrouw die
ook dierf om te kijken / de vrouw van lot gedroeg zich ook
niet naar behoren / haar man moest voortaan op een
zoutzuil kijken'
@
14 mei
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
14 mei 1977
redding van de scheldehekkens
groene fietsers beschilderen met waterverf
de smeedijzeren hekkens langs de schelde bedreigd
door de geplande betonnen waterkeringsmuur op
die plaats * ook de lindebomen zouden moeten
verdwijnen * voorstel groene fietsers : plaats de
waterkeringsmuur vijf meter dichter naar de schelde toe *
@
Sint-Anneke, woensdag 14 mei 2008
11u11
Vaststelling
Er wordt door dokter Verschueren vastgesteld dat het zicht van mijn linkeroog plots onherstelbaar aan het afnemen is.
@
13 mei
antwerpen dinsdag 13 mei 2008
11u30
* terras van “den engel”
* na persconferentie vertrek fons mees
* maakt fietstocht doorheen vlaanderen voor behoud van doel
* had tevoren nieuwe pen gekocht
met mijn nieuwe pen
schrijf ik op de grote markt
mijn eerste woordjes
@
12 mei
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
12 mei 1987
'hun recht op onwetendheid'
* 'zegt jongetje 1 tegen jongetje 2 :
er ligt een condoom in de veranda *
vraagt jongetje 2 : een veranda wat is dat? *
'een van de milieuproblemen waarover het minste gesproken
wordt is de teloorgang van het wonder * onze kinderen
kunnen haast geen ontdekkingen meer doen * er zijn
bijna geen plaatsen meer waar zij op verkenning
kunnen gaan * er zijn nauwelijks nog volwassenen
die hen het wonder wijzen * ... * gekocht genot komt
in de plaats van gekregen genieting & betaalde beroezing
in de plaats van gratise vervoering * ... * vele jongeren
zijn al 'van alle reis terug nog voor de reis begon' * ... *
kinderen worden voorgelicht thuis & op school &
ontgroend op straat & op fuiven maar haast nergens
nog ingewijd * wonderwijzer: kinderen brengen tot
aan de rand van het woud maar er zelf niet mee binnengaan *
ze voeren naar de beken maar ze niet mee volgen tot aan
de bron * hen het eiland wijzen vanop de kust
maar zelf op het strand blijven staan' *
de standaard
vrije tribune
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
12 mei 1979
de trietseling
700 fietsers brengen met de trein
70.000 handtekeningen tegen het geplande
duwvaartkanaal naar staatssecretaris voor
milieu karel poma * door stipt de toenmalige
verkeersreglementen te onderhouden & dus *
door achter elkaar te rijden een sliert van 3
kilometer fiets vormden * legden zij lange tijd
heel het autoverkeer van brussel lam *
@
tweede pinksterdag 12 mei 2008
bhv
twee beroepsmuzikanten :
een waalse & een vlaamse
vandaag met elkaar in viersel mogen trouwen
zelden zoveel vakkundige muziek
zo feestelijk in onze tuin gehoord
de bruidegom speelde saxofoon
zijn vrouw dwarsfluit
& een vriend klarinet
het deed deugd de waalse & de vlaamse familie
na de huwelijksinzegening
samen met elkaar zo feestelijk
rond onze lindentafel te zien zitten
de saxofonist liep al op zijn eentje
zijn vreugde uitspelend
doorheen de beukendreef
je werd er stil van
lang geleden dat er nog zo’n zalige muziek
doorheen onze tuin weerklonk
niet enkel om de trouw waren we blij
maar voor de oplossing in viersel
van het communautair probleem
& zelfs van de bhv-kwestie
die drie letters stonden bij hun aankomst
onder de poort in krijt geschreven
als wat wij ze voortaan met elkaar toewensten :
une bienheureuse vie
@
11 mei
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
11 mei 1999
15u45
* het is de tijd van de bende van nijvel
“ei zo na aan gangsters ontsnapt”
mieke & ik komen vanuit zandhoven
langs de vierselbaan naar de brouwerij gereden *
even voor de draai naar de kasteeldreef zien we
rechts boven de gebroken loop vanuit het bos
ineens een grote zwarte rookwolk opwalmen *
ik wil ernaartoe gaan maar mieke houdt mij tegen *
in het radionieuws van zes uur vernemen we dat
het ging om de vluchtwagen van de bende van nijvel
die ze daar in brand hadden gestoken voor ze
vluchtten in een andere wagen * was ik gaan
kijken ik zou in de gebroken loop zeker deze
wagen zijn tegengekomen *
@
pinksterzondag 11 mei 2008
godsdienstige
overeenstemming
wat een wonder pinkstergebeuren
vandaag rond de pinksterbron in viersel :
een moslimmeisje mogen dopen
& haar eerste communie mogen laten doen
ooit werd deze bron
met de hartvormige trappen ernaartoe
op een pinksterdag gebouwd
vandaar de naam
meer dan ooit verdiende ze die vandaag
moslimbroers -nichtje & -buren
waren benieuwd meegekomen
& konden tot hun blije verwondering
met hun twaalven
alles wat gebeurde meebeleven
de natuurlijke moeder die haar ooit
aan deze lierse ouders had afgestaan
had ingestemd met deze doop & communie
op voorwaarde dat ze daardoor
niet werd opgenomen
in een katholieke gemeenschap
familie & vrienden
hadden allerlei water meegebracht
waarvan ze de betekenis uitlegden
voor ze het in de schotel uitgoten
haar broer had water uit marokko meegebracht
& las een mooie tekst erbij
voor het eerst weerklonk in viersel
de taal van de profeet
het nichtje vertaalde
het was alsof alle verbaasde bomen luisterden
naar dit hier nog nooit gehoord geluid
het was alsof het water blij was
door zo’n verschillende mensen
over het meisjeshoofdje te worden uitgegoten
toen ik mijn witte stool omdeed
zei ik : hier omkleed ik mij niet mee
om van mij een ander mens te maken
maar omdat ik van nu af
de woorden ga spreken
& de gebaren ga stellen
die degene zou spreken & stellen
waar ook jullie grote eerbied voor hebben :
de zaligmaker jezus
ze knikten instemmend
toen zei ik als eerste :
in de naam van iedereen die van u houdt
doop ik u ten eeuwigen dage
de vader zei : ik doop u
in naam van jezus van allah & van boeddha
alle anderen zeiden enkel :
kisha ik doop u
ook het verhaal van brood & wijn
rond de ronde tafel in de lindenkring
aanhoorde ze daarna aandachtig
maar kreeg van haar vader en moeder
uiteraard enkel het brood overhandigd
tenslotte zegende ik haar ogen haar oren
haar handen & voeten
heel haar lichaam
“dat het een teken zou mogen worden
van liefde & tederheid
voor heel veel mensen
maar vooral voor de allerliefste van haar leven
zomogelijk levenslang”
zelden hadden wij zo’n overeenstemming
van onze beide godsdiensten gevoeld
als op deze christelijke pinksterdag
wij bewonderen bij de moslims
hun bidden & hun vasten
& proberen het bij tijd & wijle
van hen over te nemen
maar zij benijden ons misschien wel wat
onze zegeningen & wijdingen
zoals deze doop & kommunie
waaraan zij zo gemeend deelnamen
zonder aan hun eigenheid afbreuk te doen
in antwerpen wil een schepen
van de lege kerken moskeeën maken
maar is dat wel een goed idee ?
is het niet beter in geschikte ruimtes
zowel zalen als tuinen
samen mekaars rituelen te vieren
& veel moois & heiligs van elkaar te leren
zoals wij nu vandaag ?
& zeggen dat dit vandaag maar een voorspel was :
bij haar plechtige communie
zou zij hier op dezelfde plaats
haar blijvende godsdienst komen kiezen
maar nu zei ze al :
mag ik van beide godsdiensten
dan niet het beste kiezen ?
zal zij dat dan niet doen
in dezelfde feestelijke overeenstemming
als zij vandaag had mogen beleven ?
@
10 mei
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 2000
'twee sprongen ten leve'
meisje van vijftien komt
in de oude brouwerij bekomen van de zelfdoding
van haar zestienjarige broer * die is de dag tevoren
vanop een brug de dood ingesprongen * een jongen
gaat met haar mee op de eerste verdieping van de
molen staan ( 6 meter hoog ) * hij zegt haar met
beide handen de dubbele greep van de kabelbaan
vast te nemen & te durven springen * zij voelt in heel
haar lichaam maar vooral in haar voeten dezelfde
aarzeling als haar broer voor zijn sprong moet hebben
gevoeld * minutenlang blijft zij aarzelen met de jongen
stilzwijgend naast zich * tot zij ineens met een luide
schreeuw de sprong waagt * de kabel draagt haar vijftig
meter rustig ten einde * zij had dezelfde sprong als haar
broer aangedurfd maar dan ten leve *
@
een jongen van zeventien komt in viersel aan *
gedreven door een zeker onbewust behoudsinstinct ? *
hij vertrouwt een meisje van vijftien toe dat hij zich wil verhangen *
het meisje neemt hem mee naar de zavelput * ze gaan
beiden op de rand ervan staan * zij zegt: wanneer je
het gedaan hebt zal het eerste water dat je lichaam
aanraakt het water zijn waarmee je lichaam gewassen wordt *
je kan ook in dit water springen * dat wil zeggen dat je wil
blijven leven * kies * heel lang is de jongen blijven aarzelen *
toen sprong hij & leeft nog altijd *
@
10 mei 1979
woordgeboorte
“bargroens”
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 1983
pater in cel voor rechten van fietsers
in belgië sneuvelt elke dag een wielrijdertje
op de weg * kritische pedalisten hebben de
beweging 'groene fietsers' opgericht die
inmiddels al duizenden volgelingen kent *
in januari belandde hun verantwoordelijke
pater luc versteylen in de cel omdat er een
fietspad was geschilderd op straat wat in
belgië "beschadiging van het openbare
wegdek" heet *
het vrije volk * maastricht *
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 1977
'les van een kasseien bord'
rond het erfbronneke
werden in kasseien letters de hebreeuwse letters 'l.e.v.'
gelegd wat van rechts naar links 'hart' moed' 'gedrevenheid'
betlesekent & tegelijk in het nederlands van links naar rechts 'l
(even) i(n de) b(rouwerij' * daaronder in romeinse letters
m.c.m.l.x.x. (2000-100 = 1900 * l = 50 x.x. = 20 samen 1970 :
stichtingsdatum van het 'leven in de brouwerij' * met deze
letters werd de latere verkiezingsleuze gevormd :
heb lev stem agalev
@
Zaterdag 10 mei 2008
21u40
* Terrasje van “De Vlaskop”
* Mieke bij een fluitje, ik bij een kouwe tripel
Bedenking bij een zo-zijn
Je hoorde dat er onder je afwezigheid maar twee mensen in Viersel waren geweest die bijna meteen weer weggegaan zijn
& je dacht : wanneer komen er eens wat meer mensen naar Viersel die zo zijn dat ze maken dat andere mensen er graag blijven ?
@
zaterdag 10 mei 2008
leven brengen
op de plaats
van de dood
een vlaamse man & een chinese vrouw
waren met hun twee zoontjes naar viersel gekomen
om hun huwelijk voor te bereiden
hij vroeg me of ik hen wou trouwen
op dezelfde plek als waar dertig jaar tevoren
zijn grootmoeder verdronken was :
op het strand van zeebrugge
een chinese wijsheid zegt immers :
“waar de dood geweest is
moet je het leven brengen”
ik stemde daarmee volgaarne in
want ik had voor diezelfde dag
al een andere trouw te doen aan zee :
op het strand van oostende
twee keer op diezelfde zonnige namiddag
voelde ik dus letterlijk weer onder mijn voeten
het zand van de eerste tijden
toen ik bij een vorige zegening op een strand
van sommigen geërgerde kritiek kreeg
nam een huisgenoot het voor mij op
& zei : ik ken er anders nog ene
die ooit zegende op een strand
was hij ook niet gedoopt in een rivier ?
op diezelfde plek had ik drie jaar tevoren
al een kindje gedoopt :
een marokkaans meisje verstoten door de moeder
& terechtgekomen bij monique van
“moeders voor moeders”
voor ze voorgoed verdween
had de moeder de wens uitgedrukt
dat het marie moest heten
& gedoopt moest worden met zeewater
voor de tweede keer stond ik hier dus weer
een zegen uit te spreken :
met zand onder mijn voeten
& bij het geruis van de zee
maar deze keer onder een verzengende zon
& niet bij koude hevige wind
zoals vorige keer
familie & vrienden stonden in een kring
even ingetogen als aandachtig toe te kijken
er in hun ingetogen aandacht heel anders uitziend
dan de andere iets blotere aanwezigen op het strand
die vanop afstand verbaasd lagen toe te kijken
na de inzegening begaven we ons in stilte
naar de vloedlijn
het was de tweede keer dat ik vandaag
op blote voeten over het strand strompelde
zeezand kan heel zaligmakend zijn
maar het is ook wel heel vermoeiend
ik was blij dat we eindelijk
doorheen de modder & de plassen
tot bij de zee geraakt waren
daar strooiden de pasgetrouwden
samen met hun jongetjes
rozenblaadjes uit
net op de plek waar toen
het lichaam van de grootmoeder
uit het water was gehaald
zo hadden ze letterlijk
door die uitstrooiing
op die plaats van de dood
weer het leven gebracht
@
Zaterdag 10 mei 2008
11u12
* Trein naar Oostende tussen Gent & Brugge
Bedenking bij misdadig Winstbejag
Je keek voor het eerst van zolang je geabonneerd bent in de financiêle bladzijden van De Morgen.
Je schrok bij de cijfers die je zag van de duizelingwekkende winsten die deze multinationals maakten dank zij de wereldwijde hongercrisis : Archer Daniels, een van de grootste verwerkers van soja, maïs en
graan : 47 % winst; Monsanto, multinationale reus in biologische agricultuur : 50% winst; Cargill, multinationale producent van van landbouwproducten : 70 % winst.
De prijs van rijst is op nauwelijks zes maanden tijd wereldwijd verDRIEdubbeld.
“Terwijl de agrobusiness monsterwinsten maakt trekken de stijgende voedselprijzen als een tsunami van honger over de aardbol.”
& je dacht : hebben zij hun winsten niet te danken aan een crisis die zij zélf veroorzaakt hebben ?
@
Zaterdag 10 mei 2008
12u18
* Oostende
* Op weg van station naar de dijk
Bedenking bij een nieuwe Woordgeboorte
Je hoorde iemand zeggen : de ouders van de vrouw waar we nu naartoe gaan zijn aan het dementeren. Kan je daar geen mooier woord voor vinden ?
& je dacht ( & je zéi het haar ook ) : waarom zeg je niet : ze zijn aan het wegdeemsteren ?
@
Zaterdag 10 mei 2008
12u02
* Net uitgestapt uit de trein van Antwerpen naar Oostende
De Trein die in een Lach schoot
Ik zat op een trein in het Centraal Station van Antwerpen al meer dan een kwartier te wachten. Hij vertrok maar niet.
Eindelijk hoorde ik door de luidspreker zeggen : “Mogen wij even uw aandacht ? De vertraging is te wijten aan een gebrek aan personeel. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Na weer een kwartier een nieuwe boodschap : “Mogen wij even uw aandacht ? De bestuurder is op weg naar hier. Binnen een kwartier zal de trein kunnen vertrekken. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Nu pas beseften wij dat dat “gebrek aan personeel” zowaar over de machinist ging.
Na drie kwartier voelde ik eindelijk de trein in beweging komen.
De stemming bij de andere reizigers was alle behalve vrolijk. Niemand was gediend met dit lange oponthoud.
Ineens kwam de trein weer tot stilstand. We waren al bijna in Sint-Niklaas. Door het raam zag ik niets dan bomen en velden. Weer lang wachten. Uiteindelijk weer de luidspreker : “Mogen wij even uw aandacht ? Wij zijn het station van Beveren voorbij gereden. Wij ontvingen zo juist de toelating om achteruit te rijden”.
Bij die woorden maakte ik mee wat ik nog nooit had meegemaakt : heel de trein schoot achteruitrijdend in een lach. En ik dacht : wanneer iets ergs al te erg wordt vindt niemand het nog erg.
Toch wil ik hierbij dat deel van het personeel bedanken dat toch op post was en dat voor het ongemak moest opdraaien.
Dat ze onze schaterlach maar zeker niet als een uitlachen opnemen.
@
8 mei
Donderdag, 8 mei 2008
18u25
Bedenking bij een plezante Naamgeving
Je hoorde van een jonge vroedvrouw dat ze een kindje mee ter wereld had helpen brengen bij de familie Komen. Een meisje. En weet je hoe ze het noemden ? Klaartje.
@
7 mei
woensdag 7 mei 2208
in
letterlijke
levende lijve
net nadat zij hun zoontje van twee jaar
‘s morgens om vier uur
in zijn bedje dood gevonden hadden
zijn we er naartoe gereden
de ouders dof verslagen van verdriet
( het lichaampje was net weggehaald
door de begrafenisondenmer)
het zusje en de twee broertjes
nog in pyjama met slaap-wenende oogjes
hangend in de zetel
waar is jullie sibren nu ?
vroeg ik zachtjes
zo heette hun broertje
schokschouderend zwijgend antwoord
ik doe hen het verhaal van de drie levens
& vraag hen allerlei herinneringen
aan hun broertje op te schrijven
om die dan te maken
tot vermoedens van de toekomst
geloven of niet
maar meteen kwam er over alledrie
een blije stemming
briefje na briefje schreven ze
& legden ze in een witte schaal op tafel
daarna schreven we het overlijdensbericht
het samen opstellen van zo’n brief
brengt ook wat tot rust
“vanmorgenvroeg bij dageraad
is van ons heengegaan
onze liefste sibren
wil u komen delen in ons verdriet
maar ook in onze hoop op een weerzien
kom dan...
wat het einde lijkt te zijn
wordt tot een nieuw begin”
ook op de dag van de uitvaart
troffen we bij hen thuis
een witgeklede blije stemming aan
alleen bij het in de wagen stappen
begon het jongste broertje
overvloedig te wenen
een half uur voor de dienst begon
stonden enkele mensen met witte bloemen
al aan de kerkdeur
de ouders & de twee peters
droegen het witte kistje naarbinnen
ze gingen rustig vooraan ernaast zitten
zo hoorden ze achter zich
de kerk volstromen met meelevend verdriet
in plaats van onbeweeglijk
met hun vijven naast elkaar te zitten
gingen ze naar vrienden & klaskameraadjes toe
om ze meer naar voor uit te nodigen
dan kropen de kinderen soms weer wenend
tegen hun vader & moeder aan
waar is je zoontje nu ?
waar is je broertje nu ?
waar is sibren nu ?
zo begon de dienst
nadat de ouders daartoe teken hadden gegeven
een deel van de klaskameraadjes
wezen hoeps naarboven
toen ze aan mij zagen dat ze verkeerd waren
wezen ze naar het kistje
ook dat was blijkbaar verkeerd
waar dan wel ?
om dàt te weten te komen
zijn wij hier nu in de kerk
toen werden aan de kinderen
de drie verboden richtingen verteld
om een gestorven geliefde terug te vinden :
achteruit
“wie de hand aan de ploeg slaat
& omziet
zal mij niet vinden”
had jezus ooit gezegd
wie aan sibren aleen herinneringen heeft
is hem voor altijd kwijt
naar omlaag :
op paasmorgen keken de leerlingen
naar beneden in het graf
toen zeiden de engelen
“hier beneden is hij niet”
als we een overaandacht hebben
aan zijn grafje
zijn we sibren voor altijd kwijt
met hemelvaart
keken de leerlingen naar omhoog
toen zeiden de engelen :
“daarboven is hij niet”
het is niet omdat sibren
op hemelvaartsdag gestorven is
dat hij naar ginder boven tussen de wolken
“ten hemel is gevaren”
als wij denken dat sibren ginder boven is
tussen de kunstmanen & de satellieten
zijn we hem voor altijd kwijt
er rest ons nog maar één richting
om onze gestorven geliefden terug te vinden :
de toekomst
zo ging de dienst verder
een echte woord-dienst :
“waaromleen tekst
wanneer een zin volstaat ?
waarom een zin
wanneer een woord genoeg is ?”
dagmar jelmen & lubbe
hadden hun woordjes aan een boom gehangen
drie klaskameraadjes plukten ze een voor een
van tussen de takken
& lazen ze voor
het gestorven jongetje kwam ons zo
bij elk woord levendiger voor ogen
zoals hij nu in zaijn échte hemel was
als evangelie lazen ouders zusje & broerje
het mooiste zinnetje voor
dat ze in het bijbelboek
die drie dagen lang hadden opgezocht
& mooi opgeschreven
dan werd weer het verhaal
van de drie levens gedaan
maar nu voor de gehele kerk
bij de offergang deelden zus & broerjes
zelf de prentjes uit : zijn foto
met achteraan de voornaamste woordjes
veel mensen glimlachten
bij het weer naar hun plaats gaan
want er waren blije woordjes bij
voor het verhaal van brood & wijn
vroeg ik alle kinderen rond het altaar
ze luisterden ernaar
alsof ze het voor de eerste keer hoorden
dat is altijd zo wanneer je de kinderen daarbij
recht in de luisterende ogen kijkt
“zalig gij die genodigt zijt
tot de maaltijd des heren”
mooi-lief was de aanblik van de vijf
toen ze elkaar het brood & de wijn doorgaven
ze omhelsden elkaar zowaar daarbij
je zàg als het ware
het gestorven jongetje
levendig-lief tussen hen in
sibren was nog niet gedoopt
dat deden we dan samen
de ouders hadden betekenisvol water
van thuis meegebracht
& bij in het gewijde water gegoten
met een palmtakje sprenkelden we
dit doopwater over het kistje
“lieve sibren
zo dopen wij nu je vorig lichaam
ten eeuwigen dage
in de naam van jezus de zaligmaker
& van maria zijn heilige moeder”
het leek me bij dat gebeuren
alsof hij in levende lijve
als het ware tussen ons instond
dan nog de eindzegen :
“dat wanneer ook onze tijd gekomen is
om door de dood heen te gaan
hij ons met zijn nieuwe lichaam tegemoet mag komen
gezonder blijer gelukkiger
dan hij ooit in dit leven geweest is”
dan werd het kistje op dezelfde wijze
naarbuiten gedragen
een jongetje van vier
dat heel de dienst lang
benieuwd was rondgelopen
vroeg verwonderd :
“waarom moeten wij nu weg ?”
ook de ter aarde bestelling
verliep even droevig-feestelijk als de dienst
het deed me wat
tot in de kleinste kinderhandjes
aarde mogen leggen
bij het weer naar huis gaan
leek het mij niet alleen
maar ook de ouders en zusje en broertjes
alsof hij even onzichtbaar
als in gelovige werkelijkheid
in letterlijke levende lijve
tussen ons in wandelde
@
pinksterzondag 11 mei 2008
godsdienstige
overeenstemming
wat een wonder pinkstergebeuren
vandaag rond de pinksterbron in viersel :
een moslimmeisje mogen dopen
& haar eerste communie mogen laten doen
ooit werd deze bron
op een pinksterdag gebouwd
vandaar de naam
meer dan ooit verdiende ze die vandaag
moslimbroers -nichtje & -buren
waren benieuwd meegekomen
& konden tot hun blije verwondering
alles wat gebeurde meebeleven
de natuurlijke moeder die haar ooit
aan deze lierse ouders had afgestaan
had ingestemd met deze doop & communie
op voorwaarde dat ze daardoor
niet werd opgenomen
in een katholieke gemeenschap
familie & vrienden
hadden allerlei water meegebracht
waarvan ze de betekenis uitlegden
voor ze het in de schotel uitgoten
haar broer had water uit marokko meegebracht
& las een mooie tekst erbij
voor het eerst weerklonk in viersel
de taal van de profeet
het nichtje vertaalde
het was alsof alle verbaasde bomen luisterden
naar dit hier nog nooit gehoord geluid
toen ik mijn witte stool omdeed
zei ik : hier omkleed ik mij niet mee
om van mij een ander mens te maken
maar omdat ik van nu af
de woorden ga spreken
& de gebaren ga stellen
die degene zou spreken & stellen
waar ook jullie grote eerbied voor hebben :
de zaligmaker jezus
ze knikten instemmend
toen zei ik als eerste :
in de naam van iedereen die van u houdt
doop ik u ten eeuwigen dage
de vader zei : ik doop u
in naam van jezus van allah & van boeddha
alle anderen zeiden enkel :
kisha ik doop u
ook het verhaal van brood & wijn
rond de ronde tafel in de lindekring
aanhoorde ze daarna aandachtig
maar kreeg van haar vader en moeder
uiteraard enkel het brood overhandigd
tenslotte kreeg ze van mij
de zegen van haar ogen haar oren
haar handen & voeten
van heel haar lichaam
“dat het een teken zou mogen worden
van liefde & tederheid
voor heel veel mensen
maar vooral voor de allerliefste van haar leven
zomogelijk levenslang”
zelden hadden wij zo’n overeenstemming
van onze beide godsdiensten gevoeld
als op deze christelijke pinksterdag
wij bewonderen bij de moslims
hun bidden & hun vasten
maar zij benijden ons misschien wel wat
onze zegeningen & wijdingen
vooral aan kinderen
zoals deze doop & kommunie
in antwerpen wil een schepen
van de lege kerken moskeeën maken
maar is dat wel een goed idee ?
is het niet beter in geschikte ruimtes
zowel zalen als tuinen
samen mekaars rituelen te vieren
& veel moois & heiligs van elkaar te leren
zoals wij nu vandaag ?
& zeggen dat dit vandaag maar een voorspel was :
bij haar plechtige communie
zou zij hier op dezelfde plaats
haar blijvende godsdienst komen kiezen
maar nu al zei ze al :
mag ik van beide godsdiensten
dan niet het beste kiezen ?
zal zij dat dan niet doen
in dezelfde feestelijke overeenstemming
als zij vandaag had mogen beleven ?
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
11 mei 1999
15u45
* het is de tijd van de bende van nijvel
“ei zo na aan gangsters ontsnapt”
mieke & ik komen vanuit zandhoven
langs de vierselbaan naar de brouwerij gereden *
even voor de draai naar de kasteeldreef zien we
rechts boven de gebroken loop vanuit het bos
ineens een grote zwarte rookwolk opwalmen *
ik wil ernaartoe gaan maar mieke houdt mij tegen *
in het radionieuws van zes uur vernemen we dat
het ging om de vluchtwagen van de bende van nijvel
die ze daar in brand hadden gestoken voor ze
vluchtten in een andere wagen * was ik gaan
kijken ik zou in de gebroken loop zeker deze
wagen zijn tegengekomen *
@
Zaterdag 10 mei 2008
21u40
* Terrasje van “De Vlaskop”
* Mieke bij een fluitje, ik bij een kouwe tripel
Bedenking bij een zo-zijn
Je hoorde dat er onder je afwezigheid maar twee mensen in Viersel waren geweest die bijna meteen weer weggegaan zijn
& je dacht : wanneer komen er eens wat meer mensen naar Viersel die zo zijn dat ze maken dat andere mensen er graag blijven ?
@
zaterdag 10 mei 2008
leven brengen
op de plaats
van de dood
een vlaamse man & een chinese vrouw
kwamen met hun twee zoontjes naar viersel
om hun huwelijk voor te bereiden
hij vroeg me of ik hen wou trouwen
op dezelfde plek als waar dertig jaar tevoren
zijn grootmoeder verdronken was :
op het strand van zeebrugge
een chinese wijsheid zegt immers :
“waar de dood geweest is
moet je het leven brengen”
ik stemde daarmee volgaarne in
want ik had voor diezelfde dag
al een andere trouw te doen aan zee :
op het strand van oostende
twee keer op diezelfde zonnige namiddag
voelde ik dus letterlijk weer onder mijn voeten
het zand van de eerste tijden
toen ik bij een vorige zegening op een strand
van sommigen geërgerde kritiek kreeg
nam een huisgenoot het voor mij op
& zei : ik ken er anders nog ene
die ooit zegende op een strand
was hij ook niet gedoopt in een rivier ?
op diezelfde plek had ik drie jaar tevoren
al een kindje gedoopt :
een marokkaans meisje verstoten door de moeder
& terechtgekomen bij monique van
“moeders voor moeders”
voor ze voorgoed verdween
had de moeder de wens uitgedrukt
dat het marie moest heten
& gedoopt moest worden met zeewater
voor de tweede keer stond ik hier dus weer
een zegen uit te spreken :
met zand onder mijn voeten
& bij het geruis van de zee
maar deze keer onder een verzengende zon
& niet bij koude hevige wind
zoals vorige keer
familie & vrienden stonden in een kring
even ingetogen als aandachtig toe te kijken
er in hun ingetogen aandacht heel anders uitziend
dan de andere iets blotere aanwezigen op het strand
die vanop afstand verbaasd lagen toe te kijken
na de inzegening begaven we ons in stilte
naar de vloedlijn
het was de tweede keer dat ik vandaag
op blote voeten over het strand strompelde
zeezand kan heel zaligmakend zijn
maar het is ook wel heel vermoeiend
ik was blij dat we eindelijk
doorheen de modder & de plassen
tot bij de zee geraakt waren
daar strooiden de pasgetrouwden
samen met hun jongetjes
rozenblaadjes uit
net op de plek waar toen
het lichaam van de grootmoeder
uit het water was gehaald
zo hadden ze letterlijk
door die uitstrooiing
op die plaats van de dood
weer het leven gebracht
@
Zaterdag 10 mei 2008
11u12
* Trein naar Oostende tussen Gent & Brugge
Bedenking bij misdadig Winstbejag
Je keek voor het eerst van zolang je geabonneerd bent in de financiêle bladzijden van De Morgen.
Je schrok van de cijfers die je zag van de duizelingwekkende winsten die deze multinationals maakten dank zij de wereldwijde hongercrisis : Archer Daniels, een van de grootste verwerkers van soja, maïs en
graan : 47 % winst; Monsanto, multinationale reus in biologische agricultuur : 50% winst; Cargill, multinationale producent van van landbouwproducten : 70 % winst.
De prijs van rijst is op nauwelijks zes maanden tijd wereldwijd verDRIEdubbeld.
“Terwijl de agrobusiness monsterwinsten maakt trekken de stijgende voedselprijzen als een tsunami van honger over de aardbol.”
& je dacht : hebben zij hun winsten niet te danken aan een crisis die zij zélf veroorzaakt hebben ?
@
Zaterdag 10 mei 2008
12u18
* Oostende
* Op weg van station naar de dijk
Bedenking bij een nieuwe Woordgeboorte
Je hoorde iemand zeggen : de ouders van de gastvrouw waar we nu naartoe gaan zijn aan het dementeren. Kan je daar geen mooier woord voor vinden ?
& je dacht ( & je zéi het haar ook ) : waarom zeg je niet : ze zijn aan het wegdeemsteren ?
@
Zaterdag 10 mei 2008
12u02
* Net uitgestapt uit de trein van Antwerpen naar Oostende
De Trein die in een Lach schoot
Ik zat op een trein in het Centraal Station van Antwerpen al meer dan een kwartier te wachten. Hij vertrok maar niet.
Eindelijk hoorde ik door de luidspreker zeggen : “Mogen wij even uw aandacht ? De vertraging is te wijten aan een gebrek aan personeel. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Na weer een kwartier een nieuwe boodschap : “Mogen wij even uw aandacht ? De bestuurder is op weg naar hier. Binnen een kwartier zal de trein kunnen vertrekken. Wij verontschuldigen ons voor dit ongemak”. Nu pas beseften wij dat dat “gebrek aan personeel” zowaar over de machinist ging.
Na drie kwartier voelde ik eindelijk de trein in beweging komen.
De stemming bij de andere reizigers was alle behalve vrolijk. Niemand was gediend met dit lange oponthoud.
Ineens kwam de trein weer tot stilstand. We waren al bijna in Sint-Niklaas. Door het raam zag ik niets dan bomen en velden. Weer lang wachten. Uiteindelijk weer de luidspreker : “Mogen wij even uw aandacht ? Wij zijn het station van Beveren voorbij gereden. Wij ontvingen zo juist de toelating om achteruit te rijden”.
Bij die woorden maakte ik mee wat ik nog nooit had meegemaakt : heel de trein schoot achteruitrijdend in een lach. En ik dacht : wanneer iets ergs al te erg wordt vindt niemand het nog erg.
Toch wil ik hierbij dat deel van het personeel bedanken dat toch op post was en dat voor het ongemak moest opdraaien.
Dat ze onze schaterlach maar zeker niet als een uitlachen opnemen.
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 2000
'twee sprongen ten leve'
meisje van vijftien komt
in de oude brouwerij bekomen van de zelfdoding
van haar zestienjarige broer * die is de dag tevoren
vanop een brug de dood ingesprongen * een jongen
gaat met haar mee op de eerste verdieping van de
molen staan ( 6 meter hoog ) * hij zegt haar met
beide handen de dubbele greep van de kabelbaan
vast te nemen & te durven springen * zij voelt in heel
haar lichaam maar vooral in haar voeten dezelfde
aarzeling als haar broer voor zijn sprong moet hebben
gevoeld * minutenlang blijft zij aarzelen met de jongen
stilzwijgend naast zich * tot zij ineens met een luide
schreeuw de sprong waagt * de kabel draagt haar vijftig
meter rustig ten einde * zij had dezelfde sprong als haar
broer aangedurfd maar dan ten leve *
@
een jongen van zeventien komt in viersel aan *
gedreven door een zeker onbewust behoudsinstinct ? *
hij vertrouwt een meisje van vijftien toe dat hij zich wil verhangen *
het meisje neemt hem mee naar de zavelput * ze gaan
beiden op de rand ervan staan * zij zegt: wanneer je
het gedaan hebt zal het eerste water dat je lichaam
aanraakt het water zijn waarmee je lichaam gewassen wordt *
je kan ook in dit water springen * dat wil zeggen dat je wil
blijven leven * kies * heel lang is de jongen blijven aarzelen *
toen sprong hij & leeft nog altijd *
@
10 mei 1979
woordgeboorte
“bargroens”
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 1983
pater in cel voor rechten van fietsers
in belgië sneuvelt elke dag een wielrijdertje
op de weg * kritische pedalisten hebben de
beweging 'groene fietsers' opgericht die
inmiddels al duizenden volgelingen kent *
in januari belandde hun verantwoordelijke
pater luc versteylen in de cel omdat er een
fietspad was geschilderd op straat wat in
belgië "beschadiging van het openbare
wegdek" heet *
het vrije volk * maastricht *
@
---------------------------groene geschiedenis-------------------------
10 mei 1977
'les van een kasseien bord'
rond het erfbronneke
werden in kasseien letters de hebreeuwse letters 'l.e.v.'
gelegd wat van rechts naar links 'hart' moed' 'gedrevenheid'
betlesekent & tegelijk in het nederlands van links naar rechts 'l
(even) i(n de) b(rouwerij' * daaronder in romeinse letters
m.c.m.l.x.x. (2000-100 = 1900 * l = 50 x.x. = 20 samen 1970 :
stichtingsdatum van het 'leven in de brouwerij' * met deze
letters werd de latere verkiezingsleuze gevormd :
heb lev stem agalev
@
Donderdag, 8 mei 2008
18u25
Bedenking bij een plezante Naamgeving
Je hoorde van een jonge vroedvrouw dat ze een kindje mee ter wereld had helpen brengen bij de familie Komen. Een meisje. En weet je hoe ze het noemden ? Klaartje.
@
woensdag 7 mei 2208
in
letterlijke
levende lijve
net nadat zij hun zoontje van twee jaar
‘s morgens om vier uur
in zijn bedje dood gevonden hadden
zijn we er naartoe gereden
de ouders dof verslagen van verdriet
( het lichaampje was net weggehaald
door de begrafenisondenmer)
het zusje en de twee broertjes
nog in pyjama met slaap-wenende oogjes
hangend in de zetel
waar is jullie sibren nu ?
vroeg ik zachtjes
zo heette hun broertje
schokschouderend zwijgend antwoord
ik doe hen het verhaal van de drie levens
& vraag hen allerlei herinneringen
aan hun broertje op te schrijven
om die dan te maken
tot vermoedens van de toekomst
geloven of niet
maar meteen daarna kwam er over alledrie
een blije stemming
briefje na briefje schreven ze
& legden ze in een witte schaal op tafel
daarna schreven we het overlijdensbericht
het samen opstellen van zo’n brief
brengt ook wat tot rust
“vanmorgenvroeg bij dageraad
is van ons heengegaan
onze liefste sibren
wil u komen delen in ons verdriet
maar ook in onze hoop op een weerzien
kom dan...
wat het einde lijkt te zijn
wordt tot een nieuw begin”
ook op de dag van de uitvaart
troffen we bij hen thuis
een witgeklede blije stemming aan
alleen bij het in de wagen stappen
begon het jongste broertje
overvloedig te wenen
een half uur voor de dienst begon
stonden enkele mensen met witte bloemen
al aan de kerkdeur
de ouders & de twee peters
droegen het witte kistje naarbinnen
nu hoorden ze achter zich
de kerk volstromen met meelevend verdriet
in plaats van onbeweeglijk
met hun vijven naast elkaar te zitten
gingen ze naar vrienden & klaskameraadjes toe
om ze naar voor uit te nodigen
dan kropen ze weer wenend
tegen hun vader & moeder aan
waar is je zoontje nu ?
waar is je broertje nu ?
waar is sibren nu ?
zo begon ik de dienst
nadat de ouders me daartoe teken hadden gegeven
een deel van de klaskameraadjes
wezen hoeps naarboven
toen ze aan mij zagen dat ze verkeerd waren
wezen ze naar het kistje
ook dat was blijkbaar verkeerd
zagen ze aan mij
waar dan wel ?
om dàt te weten te komen
zijn wij hier nu in de kerk
ik vertelde aan de kinderen
van de drie verboden richtingen
om een gestorven geliefde terug te vinden :
achteruit
“wie de hand aan de ploeg slaat
& omziet
zal mij niet vinden”
had jezus ooit gezegd
wie aan sibren aleen herinneringen heeft
is hem voor altijd kwijt
naar omlaag :
op paasmorgen keken de leerlingen
naar beneden in het graf
toen zeiden de engelen
“hier beneden is hij niet”
als we een overaandacht hebben
aan zijn grafje
zijn we sibren voor altijd kwijt
met hemelvaart
keken de leerlingen naar omhoog
toen zeiden de engelen :
“daarboven is hij niet”
het is niet omdat sibren
op hemelvaartsdag gestorven is
dat hij naar ginder boven tussen de wolken
“ten hemel is gevaren”
zoals vroeger verkeerdelijk werd geloofd
als wij denken dat sibren ginder boven is
tussen de kunstmanen & de satellieten
zijn we hem voor altijd kwijt
er rest ons nog maar één richting
om onze gestorven geliefden terug te vinden :
de toekomst
zo ging de dienst verder
een echte woord-dienst
waaromleen tekst
wanneer een zin volstaat ?
waarom een zin
wanneer een woord genoeg is ?
dagmar jelmen & lubbe
hadden hun woordjes aan een boom gehangen
zeven klaskameraadjes plukten ze een voor een
van tussen de takken
& lazen ze voor
het gestorven jongetje kwam ons zo
bij elk woord levendiger voor ogen
als evangelie lazen ouders zusje & broerje
het mooiste zinnetje voor
dat ze in het bijbelboek
die drie dagen lang hadden opgezocht
& mooi opgeschreven
dan deed ik weer het verhaal
van de drie levens
maar nu voor de gehele kerk
bij de offergang deelden zus & broerjes
zelf de prentjes uit : zijn foto
met achteraan de voornaamste woordjes
veel mensen glimlachten
bij het weer naar hun plaats gaan
want er waren blije woordjes bij
voor het verhaal van brood & wijn
vroeg ik alle kinderen rond het altaar
ze luisterden ernaar
alsof ze het voor de eerste keer hoorden
dat is altijd zo wanneer je bij dat verhaal
de kinderen recht in de luisterende ogen kijkt
“zalig gij die genodigd zijt
tot de maaltijd des heren”
mooi-lief was de aanblik van de vijf
toen ze elkaar het brood & de wijn doorgaven
ze omhelsden elkaar zowaar daarbij
je zàg als het ware
het gestorven jongetje
levendig-lief tussen hen in
sibren was nog niet gedoopt
dat deden we dan samen
de ouders hadden betkenisvol watere
van thuis meegebracht
& bij het wijwater gegoten
met een palmtakje sprenkelden we
dit doopwater over het kistje
“lieve sibren
zo dopen wij nu je vorig lichaam
ten eeuwigen dage”
het leek me bij dat gebeuren
alsof hij in levende lijve
als het ware tussen ons instond
dan nog de eindzegen :
“dat wanneer ook onze tijd gekomen is
om door de dood heen te gaan
hij ons met zijn nieuwe lichaam tegemoet mag komen
gezonder blijer gelukkiger
dan hij ooit in dit leven geweest is”
dan werd het kistje op dezelfde wijze
naarbuiten gedragen
een jongetje van vier
dat heel de dienst lang
benieuwd was rondgelopen
vroeg verwonderd :
“waarom moeten wij nu weg ?”
ook de ter aarde bestelling
verliep even droevig-feestelijk als de dienst
het deed me wat
tot in de kleinste kinderhandjes
aarde mogen leggen
bij het weer naar huis gaan
leek het mij niet alleen
maar ook de oiuders en zusje en broertjes
alsof hij even onzichtbaar
als in gelovige werkelijkheid
in letterlijke levende lijve
tussen ons in wandelde
@
Geen opmerkingen:
Een reactie posten