Wissant, 14 oktober 2007
13u30
@
Bedenking bij Zand Zee & Zon
Je lag op het terras wat te rusten na het middageten.
Je zag vele mensen voorbijkomen maar geen enkele jood of moslim
en je dacht : zand, zee en zon zijn toch van iedereen ?
Zou het ook de wil van Jahweh en Allah niet kunnen zijn daarvan hier te komen genieten ?
Wissant, 14 oktober 2007
06u13
De Letterverlatenen
Nog meer dan thuis ben ik hier blij mijn dag te beginnen met brieven te schrijven. Zowel antwoorden op zelfgekregen brieven als uit eigen beweging geschrevene. Elke morgen vraag ik me af : wie ter wereld zou blij zijn met een eigengeschreven woordje van mij ? Bijna altijd denk ik dan aan ergens aan enigeen letter-verlatene. Hé : da's weer een woordgeboorte : "letterverlatene". Bij velen is dat immers jaren geleden dat ze nog eens een handgeschreven, voor henzelf persoonlijk bestemde brief aankregen.
Wissant, 13 oktober 2007
16u34
Over eenzame Gemeenschcap
of
over Postkoetsen Buitenboordlessen & Lesherkenningen
Bij het ordenen van mijn oude papieren - uitstekende leverspoelende en bovendien hoogst-nuttige ontspanningsbezigheid -vind ik ineens een pak lesherkenningen terug van het jaar 1969. Ik had een les gegeven over eenzame gemeenschap omdat ik maar al te goed wist dat heelwat van mijn veertienjarigen daarover met vragen zaten. Zelf vonden ze dat woord "eenzame gemeenschap" veel te paterachtig. Ze hadden het liever over hemelen : het is alsof je even in de hemel bent maar het is een hemel waar je meteen weer uittottert. "Himmelhoch jauchsent zum Tode betrübt", dat hadden ze van die van duits onthouden. Het waren dus de allereerste uitvinders van de wonderwoorden. De Mei-achtenzestigers op taalgebied. Ze hadden toen ook juist de postkoets uitgevonden. Ze vonden immers dat ze de vragen waar ze echt mee zaten niet kwijtkonden. Elke morgen werd dan ook een omslag doorgegeven waar iedereen zijn vragen mocht insteken. Een dame op leeftijd tikte die dan - al dan niet met opengesperde ogen en al even open-verbaasde mond - nauwlettend over. Zo kregen mijn leerlingen daags daarop al hun aller geheime schrijfsels onherkenbaar te lezen. Omdat er onder een door mij gegeven les - zeker wanneer ze over een teer onderwerp ging - niet open genoeg kon gesproken worden vroegen ze een buitenboordles aan : een les door elkaar aan elkaar buiten de lesuren gegeven en waar het er heel openhartig aan toe ging. Als huiswerk mochten ze dan lesherkenningen indienen, die ik dan ook gewoon als huiswerk verbeterde en van punten voorzag. Nu ik ze na bijna veertig jaar herlas was het de beurt aan mijn ogen en mijn mond om opengesperd te staan : schreven die jongens dat in die tijd al allemaal zo vrijuit uit ? Staan hun huidige leeftijdgenoten met hun chatten dan zover verder ?
Wissant, woensdag 10 oktober 2007
7u44
Gisteravond onder het in slaapvallen dacht ik ineens : ik ga morgenvroeg mijn testament schrijven. Ik heb het vanmorgen dan maar ineens gedaan. Ieder woord, iedere regel kwam er vanzelf uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten