water

6 augustus 2007

de kerk
met grond
onder
de voeten
& gras
tussen
de tenen

dit weekend weer een kindje mogen dopen
zij het dan niet in een kerkgebouw
meerdere jonge ouderparen zijn nog wel gelovig
maar niet meer zo binnengebouwelijk als vroeger

ze behoren meer
zoals in evangelischer tijden
tot de kerk met grond onder de voeten
& gras tussen de tenen

dat bleek ook deze zaterdag weer

de dopen in de oude brouwerij
gebeuren meestal bij de pinksterbron :
een ooit met pinksteren gemetst bouwseltje
met zachtoplopende stenen trapjes
helemaal op maat van kindervoetjes

de kinderen van deze kinderrijke familie
lieten zich dan ook meteen hun schoentjes uitdoen
& tastten zich met hun blote teentjes
naar boven tot bij dfe opowellende bron

water moet bewegen opwellen opborrelen
& dat is bij een binnenkerkelijke doopvont
meestal niet het kinderverheugend geval

bewegend water maakt van kinderen
de vrome aandacht gaande
vroomheid bij kinderen heeft water nodig
komt pas in volle natuur echt tot uiting

het dopelingetje zelf was amper een jaar oud
& begaf zich al meteen naar de bron

naast de bron stond een stenen schotel

alle volwassenen hadden zinvol water meegebracht
dat ze met telkens een woordje uitleg
een voor een in de schotel uitgoten
grootogig keek de dopeling erop toe

vroeger mocht alleen de priester dopen
de gewone leek enkel “in geval van nood”
in viersel hebben we dat omgedraaid :
daar mag iedereen dopen in geval van vreugde

die vreugde was er in deze gelovige familie
in hoge mate aanwezig
ook een grote dankbaarheid tegenover de voorouders
wij moderne westerlingen denken bij een doop
lang niet dakbaar genoeg aan degenen
waaraan wij ons bestaan te danken hebben

de ouders hadden dan ook zorgvuldig
een houten stamboom gemaakt
met daar de namen op
van de drie voorgaande generaties

met een korte stilte werden die even
dankbaar-beseffend herdacht

toen doopte ik als eerste het meisje :
“lieve merdith
in naam van iedereen die van je houdt
maar vooral van jezus onze zaligmaker
& van maria zijn heilige moeder
doop ik jou ten eeuwigen dage”

kinderlijk-vroom liet het kind zich onbeweeglijk
deze eerste zegenende druppels welgevallen
dan waren vader en moeder aan de beurt
peter en meter de grootouders alle aanwezigen

die zegden enkel : meredith ik doop jou

het meisje was zo onder de indruk
dat het op zeker ogenblik
zelf haar vingertje in bron doopte
& tot blijde vreugde van de omstaanders
zowaar haar eigen moeder doopte

vroeger moest de moeder haar kerkgang doen
“om zich te laten zuiveren
van de bezoedeling van het moederschap”
we zijn ondertussen gelukkig
tot christelijker tijden gekomen
toch vind ik het bij een doop nog zinvol
zij het dan met een vreugdevoller bedoeling
over de dopeling het weesgegroet uit te spreken

terwijl het meisje nog altijd
langs haar handjes & voetjes
met haar doopwater spelend verbonden bleef
sprak ik erover de zegen van de zintuigen uit
& zegende ik haar oogjes haar oortjes
haar handjes en voetjes heel haar lichaampje
“dat het uitgroeien mag
tot een teken van tederheid voor heel veel mensen
maar vooral ooit voor de allerliefste van haar leven
levenslang”

tot de avond toe is de familie heel de verdere dag
in de tuin van viersel het doopsel blijven navieren
tot de kinderen toe was iedereen
van een blije vreugde vervuld
omdat hun kleine meredith
bij de opborrelende pinksterbron
zo zinvol was opgenomen
in de kerk met grond onder de voeten
& gras tussen de tenen