boeddha

26 september 2007

een

oost-westelijk

huwelijk

een uitgeverij had aan een schrijver

zowaar opdracht gegen

een boek over mij te schrijven

na zes maanden intens nazoekwerk

is het eind deze zomer verschenen

& weet je wat hij na dat verschijnen vroeg ?

of ik hem wou trouwen

als blijk van vertrouwen in mijn

terdege-nagegane priesterschapsbeleving

kon dat wel tellen

het deed me dan ook veel deugd

dat ik van harte op zijn verzoek kon ingaan

vorige zaterdag had deze inzegening plaats

op de plaats die ze daarvoor

samen hadden gekozen

& waar ze ook met grote overtuiging

hun voorbereiding waren komen doen :

in de tuin van de oude brouwerij van viersel

hij was zoekende christen

zij overtuigd boeddhiste

de inzegening zou dus

tweevoudig-harmonisch moeten zijn

in de nazomerse zon & schaduw

rond de ronde houten tafel

van de grote lindenkring

hadden alle vrienden plaatsgenomen

zelf vroegen ze eerst vergiffenis aan elkaar

niet door persoonlijke dingen

publiekelijk prijs te geven

maar door het zintuig te noemen

waarmee ze elkaar het meest

ontgoocheld of teleurgesteld hadden

ik weet niet meer wat zij ieder zeiden :

ik ben blind geweest ?

ik ben lam geweest ?

doet er niet toe

ik sprak dan zegenend

deze woorden over hen uit :

vanuit de verre oostelijke wijsheid

van boeddha uit india

& met de nabije oostelijke genade

van de jezus uit nazareth

schenk ik u vergiffenis

neem al het kwaad uit u weg

& maak u nog meer gereed voor elkaar

terwijl zij elkaar daarna ten teken daarvan zoenden

klapte iedereen spontaan in de handen

toen werden bij wijze van woorddienst

door drie vertrouwden

eenentwintig woorden voorgelezen

die zo kleurrijk & smaakvol mogelijk

voor hen kenschetsend waren

zevend voor hem

zeven voor haar

zeven voor hen beiden samen

bij ieder nieuwe woord kwamen ze ons

nog levendiger en herkenbaarder voor ogen

aan de vriendenkring vroeg ik dan

de zeven waardevolste woorden te zeggen

die ze kenden :

wat ze dan ook van harte deden :

eerbied speelsheid inwendige rust...

het werden er heelwat meer dan zeven

beide trouwers namen elkaar bij de hand

& pasten die woorden een voor een

in stilte op elkaar toe :

ja ik geloof in jou als degene

die ik altijd zal eerbiedigen

ja ik geloof in jou

als mijn speelgenoot

ja ik geloof in jou als degene

die mij diep tot rust brengt enz

hoe mooiere woorden jullie zeggen

zo had ik uitgelegd

hoe dieper ze zullen trouwen

toen begaven ze zich beiden naar de trouwbrug

over onze middengracht heen

hij langs de noorderkant ervan

zij langs de zuiderkant

een jongetje van tien was alvast benieuwd

in het midden van de brug gaan zitten

nog nooit had hij een trouw

van zo dichtbij meegemaakt

heel langzaam kwamen ze naar elkaar toe

plank voor plan de twaalf jaren herlevend

dat ze elkaar al kenden

in het midden gekomen

legden de getuigen hen hand op de schouder

& zei ik hen :

wanneer jullie nu nog dieper

met elkaar willen trouwen

man & vrouw zijn in goede & kwade dagen

in ziekte & gezondheid

zeg dan aan elkaar :

ik geloof in jou

een na een schoven ze de ringen rond elkaars vinger

& zegden terwijl ik hen zegende :

ik geloof in jou

weer bracht hun nieuwe zoen

een opgetogen handgeklap teweeg

zij kreeg een bloemenkroontje op het hoofd

hij een bloemenkrans omgehangen

zo kwamen ze beiden

feestelijk de brug weer af

& mocht ik hen de huwelijkszegen geven :

vanuit de verre oostelijke wijsheid

van boeddha uit india

& met de nabije oostelijke genade

van de jezus uit nazareth

zegen ik uw ogen

opdat jullie elkaar

er nog liever mee mogen zien

dan jullie in het verleden al gedaan hebben

zoook hun oren hun mond

hun handen hun voeten heel hun lichaam

dat zij nog meer dan in het verleden

een teken zouden mogen zijn

van liefde & tederheid

voor heel veel mensen

maar vooral voor elkaar

een derde golf van handgeklap kwam over hen heen

rond diezelfde ronde houten tafel in de grote lindenkring

werd dan het feest rijkelijk verdergezet

waren het verre & het nabije oosten

hier in ons westen

niet naar elkaar toegetrouwd ?