maandag 3 november 2008
dwarsliggen
&
durven
op allerzielendag bij de quinten matsijsput
aan de voet van “zijn” kathedraaltoren
de eerherstellende viering van jaak versteylen gehouden
omdat hij in 1864 als negentienjarige steenhouwer
voor een kapper jenever gewed had
dat hij die toren tot boven zou beklimmen
werd hij onlangs door een stadsgids
“een zatlap” genoemd
wat zijn kleindochter marguerite versteylen
diep bedroefde
“als je dronken bent
geraak je niet 120 meter hoog”
voerde ze aan
burgemeester janssens stuurde haar
een verontschuldigende brief
waar zij heel blij mee was
graag had ze de viering zelf meegemaakt
maar ze was al langer bedlegerig
ze wou niettemin dat de viering toch doorging :
met de familie versteylen
een spreekwoordelijke borrel drinken
op de gezondheid van haar grootvader
vorige dinsdag waren we haar weer eens gaan bezoeken
ze smeekte me om te mogen sterven
ik legde mijn zegenende hand op haar voorhoofd
& wenste haar een “ga in vrede” toe
wat ze even later dan ook heel rustig heeft gedaan
we waren op de handschoenmarkt
niet met zovele afstammelingen & nazaten
amper een klein dozijn
maar “hoe minder zielen
hoe meer vreugd” hé ?
het werd inderdaad een heel deugddoende ontmoeting
ook daarna nog
toen we gezellig nog wat nababbelden
in “den engel” op de grote markt
eigenlijk zijn wij met de versteylens
wel een heel dwarse familie
al onder de spaanse furie
werd ene lucas versteylen
schepen van herentals
door de spanjaarden als rebel neergeschoten
& bij wijze van eerbetoon door zijn stadsgenoten
“bij witte baar begraven”
zijn stempel ligt nog altijd
in het stadhuis van herentals
op allerheiligen 1813 werd ene adriaan versteylen
zadelmaker & dirigent van het kerkkoor
op allerheiligen door de veldwachter
op bevel van de eerwaarde heer deken
de toegang tot het dokzaal ontzegd :
zijn vernieuwende muziek”steyl”
stond de deken niet langer aan
graaggezien als hij was
volgden bijna alle zangers & muzikanten
hem met hun instrumenten
mee de kerk uit
wekenlang weerklonk in die hoofdkerk van herentals
op zondag geen noot muziek meer
& dan de torenklimmer...
dwarsliggen & durven :
het moet wel ergens in de genen zitten...
een van de echtgenotes die het kon weten
drukte het op allerzielen heel gevat uit :
“ de versteylens zijn moeilijke mensen
maar ge verveelt er u gene minuut bij”
zijn we haar weernog gaan bezoeken
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten