bedenking

Baggenstraat, 16 februari 2008

18u50

Bedenking bij zoveel Kapitaal & zoweinig Jeugd

Je keek zoals elke zaterdag trouw naar “Nederland zingt” op zender Nederland 2.

Je bent altijd blij beelden te zien te krijgen van een weer eens volgestroomd kerkgebouw.

Je kwam alweer onder de indtuk van de rimpelloze regie, de afwisseling van invalshoeken, de kleurrijkheid van de beelden, de keurigheid van de kostuums maar vooral van de hoge hoedanigheid van zang en muziek,

maar wat je telkens weer opviel was de afwezigheid van jeugd. Op af en toe een kinderkoortje na en enkele gastzangers en -muzikanten kreeg je enkel rechtgelovige vergrijsden te zien.

Je dacht bij jezelf : hoelang bestaat dit koor nog ? Binnen tien jaar is de helft ervan allicht overleden.

Nooit zie je de leeftijd tussen veertien en vijfendertig, de jaren waarin het geloof juist het groeiendste en bloeiendste moet zijn.

Je vroeg je af waarom juist dié leeftijd uit onze kerkgebouwen wegblijft en dus ook niet deelneemt aan “Nederland zingt” ?

Je stelde je elke zaterdag ook de vraag : wie betààlt dat allemaal ?Als ik goed geteld heb : zeven tot twaalf verschillende camera’s. Onze eigen Vlaamse godsdienstige uitzendingen moet het met hooguit drie doen.Veel te duur.

& je dacht na afloop : wie heeft er belang bij dat deze uitzendingen zo volmaakt zijn, zodat hij er zoveel geld aan beseedt ?

Je bleef jezelf het antwoord schuldig

& je dacht : zoveel kapitaal en zo weinig jeugd, is dat wel goed ?

Xaverius, vrijdag 15 februari 2008

* Ieder viert Valentijn op zijn manier.

* Gisteravond in het boothuis op Sint-Anneke

samen met Mieke een pampelmoeske gaan drinken.

Naar de overkant van de stroom rijden brengt altijd tot rust.

* Je zag de Onzelievevrouwetoren stilaan in de avondmist opgaan.

Bedenking bij geen Paling in ’t Groen

Je was gisteren afgesproken samen naar Brugge te rijden om een medebroeder te gaan bezoeken maar die zegde onverwacht af.
Je had dus ineens een hele dag vrij.
Je eerste gedacht was : kom, dan gaan we naar de Dreigoten nog eens paling-in-‘t-groen eten. Da’s wel wat duur maar

je hebt van daaruit zo’n heerlijk zicht op de Scheldebocht naar Sint-Amands. Ooit maakte je er vanachter je paling een tekening van.

Maar toen dacht je ineens : het is vasten, dan doe je zoiets toch niet ?

Je besteedde in de plaats van aan die uitstap bijna je hele dag aan het hoognodige opruimen van je kamer thuis.

& je dacht : dat daadwerkelijk vasten : je van iets aantrekkelijks onthouden en daar een bevrijd gevoel bij krijgen, dat was bij jou lange tijd verloren gegaan. Nu heb je het van je moslim-vrienden weer geregeld leren doen.

Xaverius, donderdag 14 februari 2008

* Het Agalevsicon is al een weekje oud

* De eerste zowel lovende als geschrokken reacties lopen binnen

Bedenking bij een Lieveling die past

Je herinnerde je een jonge leraar van dertig jaar geleden, die even geschrokken als verontwaardigd de lerarenzaal inkwam met een afgepakt briefje in de hand.

Je hoorde hem zeggen : kijk eens wat die gastjes van twaalf onder de bank naar elkaar doorschuiven ?

Je las :

het meisje is een bootje

de jongen heeft een mast

eens komt er naar dat schootje

een lieveling die past

& je zei hem tot zijn grote verbazing : weet je dat dat zinnetje al zeven eeuwen oud is & zowaar godsdienstig van oorsprong ?

Es kommt ein Schiff geladen

Bis am den höchsten Bord

Das Segel is ist die Liebe

Der Heilig Geist der Mast

Johannes Tauler (1300-1361)

& je dacht : waarom is zelfs het heiligste & het liefste mettertijd in handen moeten komen van porno en taboe en verwerd dit aloud open adventsgedicht tot iets wat jongetjes stiekum aan elkaar moeten doorschuiven onder de bank ?

Afsnee, dinsdag 13 februari 3008

* Je was op bezoek bij een medebroeder

die goed op de hoogte was van Romeinse toestanden.

Hij was immers lange tijd werkzaam geweest op de Curia,

het hoofdkwartier van de jezuïeten.

Bedenking bij Aandelen in een Geneesmiddel

Je hoorde dat wij jezuïeten in Zwitserland al jarenlang hoge winsten boekten met aandelen in viagra. Die brachten nu dertig keer meer op, zei hij, dan toen ze nog nietsvermoedend werden aangekocht.

Je had net die morgen in de lerarenzaal nog een mop over viagra gehoord : je krijgt er wel een stevige penis van maar daarom nog geen stevige relatie.

Je vroeg aan je medebroeder : ze hebben die aandelen daar in Rome nu toch wel verkocht zeker ?Aan zoiets horen wij als religieuzen toch niet mee te werken ? Nee, zei hij : ze hebben de zaak laten onderzoeken en er werd vastgesteld dat viagra eigenlijk een geneesmiddel is tegen hartverzwakking. En tot een betere gezondheid van de mensen mogen wij als religieuzen toch wel bijdragen zeker ?

& je dacht er - net als hij - het jouwe van.

Viersel Brouwerij, zondag 20 januari 2008

14u50

* Christophe uit Sint-Job is er met zijn drie kinderen

* Ook Lieve uit Maaseik met haar zoon

* Wie ook nog na een slapeloze nacht was komen aangezet was Ellen uit Deurne maar we wisten het eerst niet

want zij was bij den boek in den ast meteen in slaap gevallen

Bedenking bij de Stoel voor de rest van je Leven

Je had Charlotte, het achtjarig dochtertje van Christophe, aangemoedigd om de kabelbaan af te durven.

Je zag hoe ze daarboven lang aarzelde maar uiteindelijk toch de sprong waagde. Ze gierde je boven je hoofd opgetogen voorbij. Ook haar vader was blij om haar overgierende durf.

Je wou ze bij haar aankomst ginder ver in de modder gaan gelukwensen maar je zag hoe ze ineens uitschoof en bijna kopje onder in de gracht belandde. Ze schreeuwde het uit, al evenzeer van de nattigheid als van het verschieten.
Nadat Christophe zijn jas om haar heen had gelegd ging je met het nasnikkend kind de tuin door tot aan het brouwershuis, waar haar vader haar droge kleren zou aandoen.

Je wou toen in de keuken wat bekomen van het gebeurde.

Je nam plaats op de stoel links van de leuvense stoof, legde je pet op het aanrecht & zei tegen Ellen : dit is mijn stoel voor de komende twintig jaar.

Toen je wat later weer buitenging vroeg Mieke ineens : hé Luc waar is uwen bril ? Je vond hem nergens meer. Met z’n allen gaan zoeken, heel de tuin door, tot in de modder onder de kabelbaan toe. Charlotte met de droge kleren zocht met Mieke en Ellen naarstig mee. Niks te vinden.

Je voelde hoe de verloren bril de stemming drukte. Iedereen zat al klaar voor het drieuurtje. Vooral de kinderen wachtten op hun eerste koekje maar hoe kon je nu drie-uren zonder de bril gevonden te hebben ? Je hoorde Charlotte alsmaar zeggen : ik ga niet naar huis voor we je bril gevonden hebben.

Ineens zei Ellen : wacht eens : toen je dat zei van die stoel voor de rest van je leven en je je klak op het aanrecht legde, heb je dan ook je bril niet afgezet ? Je voelde haar zoekende hand op je borst. Wat zit hier ? vroeg ze al tastend. Je antwoordde : mijn hart. De drie vrouwen lachten. Tegelijkertijd nam Mieke prompt je klak van je hoofd en keek erin : je bril lag daar zowaar in.

Je had hem onder dat zoeken heel de tijd op je hoofd gedragen

& je dacht : had je die drie lieve vrouwen niet om je heen gehad, je was er zowaar nog zo mee naar huis gereden ook.

Werkkamer, vrijdag 18 januari 2008

06u12

* Je reed met Mieke over de baan tussen Breendonk en Sinterklaas naar Bornem toe.

* Die baan ter hoogte van Buitenland is ooit eigendom van je grootouders geweest maar werd onteigend voor de aanleg van die express-weg.

* Straks over die andere express-weg naar het Amerikaans Theater voor tv-interview.

* Die express-weg loopt in Aartselaar ook over familiegrond.

* Waar nu dat chinees restaurant is woonde vroeger mijn groottante Marie Daman.

Bedenking bij de Grondbezitter & de Grondbewerker

Je ging weer eens op bezoek naar de bejaarde dame, die ooit het meisje was waar je als kind van tien niet mee spelen mocht. Zij was immer het dochterjte van de hovenier. Die woonde met zijn gezin aan de acherkant van het park van Den Dulft, het grootouderlijk domein. Maar stiekum deed je het toch. Het park was groot genoeg en kende voldoende boeiende hoekjes en kantjes. Zij was het eerste meisje uit je leven, want je had alleen maar broers.

Je wandelde, nu precies zeventig jaar later, met haar aan de arm de Statiestraat uit naar de taverne op de hoek, waar ze je tracteerde op heerlijk wild en uitgelezen wijn.

Je dacht terug aan het jachtseizoen vroeger op Den Dulft, toen kwam er ook wild en wijn bij te pas, maar niet voor het personeel

& je dacht : wat een onrechtvaardige tijd was dat toen toch ? Waarom mocht de kleinzoon van een grondbezitter niet spelen met het dochtertje van de grondbewerker ?

@

Dinsdag, 15 januari 2007

08u55

* Je had met de morgenpost foto’s aangekregen van een trouw

* Vandaag begint het Octopus-overleg

Bedenking bij een nieuw-uitgevonden oud Ritueel

Je dacht terug aan die wondere bruiloft in Rijmenam voorbije zomer. De trouw zelf had plaatsgehad in de parochiekerk maar de trouwers hadden gevraagd de huwelijkszegen bij hen thuis te mogen krijgen. In het bos daar vlakbij stond er een boom met een marentak. Of ze die daaronder niet konden krijgen ? Ze hadden ooit een doop meegemaakt waarbij alle aanwezigen betekenisvol water hadden meegebracht. Dat hadden ze nu ook aan alle aanwezigen op hun trouw gevraagd. Voorafgegaan door een man doedelzak-speler en zijn vrouw-trommelaarster begaven we ons in stoet door het veld naar de boom.

Je zag hoe ingetogen iedereen dat water op de grond uitgoot na gezegd te hebben wat dat water voor hem of haar betekende. Toen sprak je over de twee trouwers de huwelijkszegen uit.

Je hoorde hoe de muzikanten daarna niet meer verder speelden.

Je had verwacht dat ze nu nog feestelijker de terugtocht zouden begeleiden maar ze bleken letterlijk met verstomming geslagen.

Je hoorde hen zeggen : al jarenlang mogen wij de in Vlaanderen wonende Indianen begeleiden bij een eeuwenoud ritueel & nu zien wij hier deze inlanders hetzelfde ritueel voltrekken

& je dacht : zonder het te beseffen haden we blijkbaar een eeuwenoud overzees ritueel hier in eigen land opnieuw uitgevonden.

@

Vilvoorde, donderdag, 10 januari 2008

10u12

* Op weg naar het stadhuis voor een vergadering over het Witte Kinderwandelbos

Bedenking bij een voorbeeldige Burger

Je reed op een zondagmorgen met Mieke voorbij het kerkhof van Vilvoorde

& je dacht terug aan die 14° januari 1976, dus binnen vier dagen precies dertig jaar geleden.

Je was met de Antwerpse groene fietsers broederlijk op weg naar een actie van de Brusselse.

Je reed op het fietspad het dichtst tegen de baan.

Je werd ineens geraakt door een rakelings aan hoge snelheid voorbijrijdende wagen, zodat je op het fietspad werd neergesmakt.
Je voelde wel pijn maar liep geen noemenswaardig letsel op.
Je zag na het rechtkruipen de wagen niet meer, die was aan even grote snelheid doorgereden.

Je deed je verhaal aan de opgeroepen politie, die proces verbaal opstelde.
Je hoorde lange tijd niets meer tot je vernam dat de rechter de zaak geseponeerd had wegens geen noemenswaardige verwondingen, maar vooral wegens goed gedrag van de beklaagde : hij was als lector op weg naar de kerk en vreesde te laat te komen in de zondagsmis.

@

11 januari 1971

verbod nog verder te leven

luc krijgt van zijn religieuze overste in brussel

verbod nog verder het leven in de brouwerij

verder te zetten * gevolg van onzekerheid 'over

wat daar allemaal gebeurde' * luc slaagde er

niet goed in uit te leggen wat hij met dat 'leven'

daar allemaal voorhad *

Werkkamer, donderdag 10 januari 2008

07u10

* Je had het vlaamse Verschueren-woordenboek mee naar boven genomen

* Je wou het vergelijken met het hollandse

Bedenking bij een verschillend Taalgebruik

Je stelde vast dat in Verschueren, alhoewel het werk van een mede-jezuïet, net dezelfde harde en rauwe lichaamswoorden voorkwamen als in Van Dale, tot kut en lul en tieten toe. Onder neuken vond je zowaar zelfs een resem synoniemen waar je zelf nog nooit van gehoord had : flenzen, fleppen, kieren, naaien, plat gaan, palen, een punt zetten, rampetampen, vrijen en coïre maar geen innig zijn, laat staan den diepsten draai nemen

& je dacht : ja wij jezuïeten verschillen wel wat van elkaar wat taalgebruik en woordenschat betreft.

@

Werkkamer, woensdag 9 januari 2008

05u26

* Je was alweer vroeg uit de veren

* Gisteravond laat was je nog even opgestaan om Van Dale te gaan raadplegen

* Nu had je het ’s morgens vroeg alweer gedaan

* Die woordenkkruistocht laat je maar niet los

Bedenking bij Hollands & Vlaams

Je zag dat woorden als klaarkomen, neuken, lul, kut en tieten wél in Van Dale stonden en woorden als juichen en innig zijn en de vlaamse woorden voor de liefste plekjes niet

& je dacht : is dat weer niet de tegenstelling op taalgebied tussen hollands koel en brutaal en vlaams warm en ontziend ?

@

Baggenstraat, donderdag 3 januarti 2008

21u45

Bedenking bij enkele Verwijderingen

* Je keek op Canvas naar de documentaire “Geheime Musea” van Peter Woditsch over de alom verborgen gehouden erotische kunst.

Je wist dat al langer dat renaissancepausen falussen van griekse beelden lieten wegkappen en door een vijgenblad vervangen. Wat je nog niet wist was dat al die afgekapte penissen bewaard zijn gebleven.
Je kreeg ze op het scherm in overvloed te zien zoals ze daar bij tientallen in alle maten en grootten en van etiketten voorzien op de vaticaanse schabben lagen.

Je hoorde een confrater zeggen dat ook in Antwerpen ooit zoiets gebeurd was : het naakte Gemini-beeldje boven de Steenpoort werd in de xvii° eeuw ontmand, en dan nog wel door toedoen van de jezuïeten van Sint Carolus

& je dacht aan je eigen Paradijsboek dat dertig jaar geleden omwille van zijn tekeningen ook naar Rome was gestuurd, met als gevolg dat het op 2 januari 1985, dus nu precies 22 jaar geleden, door de hedendaagse vlaamse jezuïeten verboden werd en uit de handel moest worden gehaald

& je dacht er het jouwe van.

@

Thuis, dinsdag 24 december 2007

25u12

* Heel vermoeid thuisgekomen keek je nog even naar teevee

Bedenking bij de verdraaide Zuilen van Sint Pieter

Je zag de pauselijke nachtmis in Sint Pïeters.
Je kreeg weer dat onbehaaglijke gevoel dat je ooit kreeg bij je eerste betreden van die basiliek

Je keek weer naar die zo krom-gedraaide zuilen, die je in hun verdraaidheid zo kenmerkend vond voor wat daar ooit allemaal is gebeurd

& je dacht terug aan wat je vorige zondag hoorde van een huisgenoot : toen de heilige Ignatius in diezelfde basiliek zijn gelofte van gehoorzaamheid aflegde aan de renaissance-paus Paulus III had deze veertien dagen tevoren op dezelfde plaats het huwelijk ingezegend van zijn eigen kleinzoon met een bastaarddochter van Keizer Karel

& je dacht : die wijsheid moet ik van mijn stichter wel overleren : luister naar hun woorden maar kijk niet naar hun daden.

@

Bedenking bij een dieper Huwelijk

Je trouwde - samen met zijn kinderen uit een vorig huwelijk - een vader met zijn nieuwe vrouw met wie hij pas een derde kindje had.

Je zegende hen op de trouwbrug nog dieper naar elkaar toe.

Je zag hoe de twee grootste kinderen, door zich tegen hen beiden aan te vleien, zich mee met hen gezegend voelden

& je dacht : kan een tweede huwelijk soms niet echter zijn dan het

vorige ?

@

Viersel, dinsdag 24 december 2007

12u32

* Een paar te vermoeide bedevaarders waren na het onder-de-brug-gebeuren met de wagens al mee naar de brouwerij meegekomen zonder het laatste stuk van vijf kilometer af te leggen.

Daar in Viersel rook het in de keuken al heerlijk naar erwtensoep.

Op het erf had de ketel het verwelkomingswater al klaarverwarmd.

We brachten het met emmers in de witte afwaskommen in de eetkelder, waar de bedevaarders al kousen en schoenen hadden uitgetrokken.

Bedenking bij een Voetwassing

Je wou een man zijn voeten wassen.
Je hoorde hem zeggen, terwijl hij je handen afweerde : van mijn voeten blijven gij.

Je schrok van zijn woorden, al klonken die niet kwaad, eerder grappend.

Je zei hem : weet je wel dat je nu een zin uit het Lijdensverhaal hebt aangehaald ? Nee, dat wist hij niet.
Je vertelde toen van Petrus die, toen Jezus hem de voeten wou wassen, net hetzelfde had gezegd als hij.

Je mocht toen wél zijn voeten wassen

& je dacht : misschien zeggen wij te weinig Blijde Boodschapwoorden aan elkaar en stellen wij te weinig Blijde Boodschapgebaren met elkaar.

@

Oelegem, dinsdag 24 december 2007

11u25

* Onder de 200-meter-lange brug over het ooit-geplande duwvaartkanaal

* Met je zevenen stak je het grote vuur aan dat daar was gereed gezet.

Bedenking bij zoals in den Beginne

Je zag ze aan hun schommelende stallantaars in de verte aankomen, de meer dan twintig bedevaarders.

Je had ze vier uur geleden aan het Steen in Antwerpen goede stiltetocht toegewenst.

Je zag ze zich omheen het vuur scharen. Sommige gingen zitten vanwege hun vermoeienis.

Je las uit de Statenbijbel, bijgelicht, de eerste zin het Verhaal van de Herders uit Lucas voor en gaf dan het boek door tot dat wondere verhaal ten einde toe door de halve kring was voorgelezen. Dan deed je aan de kring het Verhaal van Brood en Wijn en gaf hen dat door.

Je hoorde hen daarna danken voor alle weldaden, die ze onderweg hadden opgedaan.

Daarna zongen we - naar de vier windstreken gekeerd - het aloude vredeslied maar wijzigden het in christelijker zin :

Vrede op aarde aan alle mensen

ook aan die niet van goeden wille zijn.

Eens weer naar elkaar toekeerd omhelsden we elkaar naar een zalige kerstmis toe.

& je dacht : zo moet het er ook in den beginne aan toegegaan zijn.

@

Viersel, zondag 23 december 2007

14u45

* Je had die voormiddag al een Elisabethzegen mogen doen thuis bij een jonge lerares van Xaverius

* Je was blij dat ze ook in je vroegere school zo vaak beroep doen op je priester-zijn

* Volgende zondag heb ik een doop in het college zelf : het kleindochterke van een oud-leerling

* Wonder ervaren : dat jongetje van veertien van toen nu opa te zien zijn

Bedenking bij twee zegenende Aanrakingen

Je ging met zijn allen naar de boomstammenkring rond de zonnetafel waar het allemaal heerlijk onder de sneeuw lag.

Je zag de vader - zijn krachtige gestalte ten spijt - zacht zijn hand op de schoot vzn zijn vrouw leggen.

Je vond dat een zalig zicht.

Je wist dat hij body-builder was en een fitness-centrum openhield.

Je legde zelf al even zacht - zij het dan niet zo krachtig gebouwd - je hand op zijn hand en sprak de Elisabethzegen uit

& je dacht : hoe heel anders deze zondagse zegenende aanraking van de vader dan zijn doordeweekse beroepsmatige

& hoe heel anders mijn priesterlijke aanraking dan dertig jaar geleden. Welke priester zou dan een vrouw dan zo publiek aangeraakt durven hebben en dan nog wel op dié plaats ?

Viersel, zaterdag 22 december 2007

16u14

* Herentalse Baan

* Je was op terugweg naar huis vanuit de witbesneeuwde brouwerij

Bedenking bij de roodste Zon & de volste Maan

Je zag achter je in het oosten de witte volle maan & voor je in het westen de rode ondergaande zon.

Je had ze zelden zo mooi en zo laag vlak tegenover elkaar zien staan.

& je dacht terug aan wat een vriend je vanmorgenvroeg mailde :

Beleef de zon op haar donkerste moment van het jaar

en de maan op haar volste van de maand.

Dat ze ons kracht mogen geven om vol nieuwe levensmoed

een volgende zonnecyclus in te stappen

@

Baggenstraat, 16 februari 2008

18u50

Bedenking bij zoveel Kapitaal & zoweinig Jeugd

Je keek zoals elke zaterdag trouw naar “Nederland zingt” op zender Nederland 2.

Je bent altijd blij beelden te zien te krijgen van een weer eens volgestroomd kerkgebouw.

Je kwam alweer onder de indtuk van de rimpelloze regie, de afwisseling van invalshoeken, de kleurrijkheid van de beelden, de keurigheid van de kostuums maar vooral van de hoge hoedanigheid van zang en muziek,

maar wat je telkens weer opviel was de afwezigheid van jeugd. Op af en toe een kinderkoortje na en enkele gastzangers en -muzikanten kreeg je enkel rechtgelovige vergrijsden te zien.

Je dacht bij jezelf : hoelang bestaat dit koor nog ? Binnen tien jaar is de helft ervan allicht overleden.

Nooit zie je de leeftijd tussen veertien en vijfendertig, de jaren waarin het geloof juist het groeiendste en bloeiendste moet zijn.

Je vroeg je af waarom juist dié leeftijd uit onze kerkgebouwen wegblijft en dus ook niet deelneemt aan “Nederland zingt” ?

Je stelde je elke zaterdag ook de vraag : wie betààlt dat allemaal ?Als ik goed geteld heb : zeven tot twaalf verschillende camera’s. Onze eigen Vlaamse godsdienstige uitzendingen moet het met hooguit drie doen.Veel te duur.

& je dacht na afloop : wie heeft er belang bij dat deze uitzendingen zo volmaakt zijn, zodat hij er zoveel geld aan beseedt ?

Je bleef jezelf het antwoord schuldig

& je dacht : zoveel kapitaal en zo weinig jeugd, is dat wel goed ?

Xaverius, vrijdag 15 februari 2008

* Ieder viert Valentijn op zijn manier.

* Gisteravond in het boothuis op Sint-Anneke

samen met Mieke een pampelmoeske gaan drinken.

Naar de overkant van de stroom rijden brengt altijd tot rust.

* Je zag de Onzelievevrouwetoren stilaan in de avondmist opgaan.

Bedenking bij geen Paling in ’t Groen

Je was gisteren afgesproken samen naar Brugge te rijden om een medebroeder te gaan bezoeken maar die zegde onverwacht af.
Je had dus ineens een hele dag vrij.
Je eerste gedacht was : kom, dan gaan we naar de Dreigoten nog eens paling-in-‘t-groen eten. Da’s wel wat duur maar

je hebt van daaruit zo’n heerlijk zicht op de Scheldebocht naar Sint-Amands. Ooit maakte je er vanachter je paling een tekening van.

Maar toen dacht je ineens : het is vasten, dan doe je zoiets toch niet ?

Je besteedde in de plaats van aan die uitstap bijna je hele dag aan het hoognodige opruimen van je kamer thuis.

& je dacht : dat daadwerkelijk vasten : je van iets aantrekkelijks onthouden en daar een bevrijd gevoel bij krijgen, dat was bij jou lange tijd verloren gegaan. Nu heb je het van je moslim-vrienden weer geregeld leren doen.

Xaverius, donderdag 14 februari 2008

* Het Agalevsicon is al een weekje oud

* De eerste zowel lovende als geschrokken reacties lopen binnen

Bedenking bij een Lieveling die past

Je herinnerde je een jonge leraar van dertig jaar geleden, die even geschrokken als verontwaardigd de lerarenzaal inkwam met een afgepakt briefje in de hand.

Je hoorde hem zeggen : kijk eens wat die gastjes van twaalf onder de bank naar elkaar doorschuiven ?

Je las :

het meisje is een bootje

de jongen heeft een mast

eens komt er naar dat schootje

een lieveling die past

& je zei hem tot zijn grote verbazing : weet je dat dat zinnetje al zeven eeuwen oud is & zowaar godsdienstig van oorsprong ?

Es kommt ein Schiff geladen

Bis am den höchsten Bord

Das Segel is ist die Liebe

Der Heilig Geist der Mast

Johannes Tauler (1300-1361)

& je dacht : waarom is zelfs het heiligste & het liefste mettertijd in handen moeten komen van porno en taboe en verwerd dit aloud open adventsgedicht tot iets wat jongetjes stiekum aan elkaar moeten doorschuiven onder de bank ?

Afsnee, dinsdag 13 februari 3008

* Je was op bezoek bij een medebroeder

die goed op de hoogte was van Romeinse toestanden.

Hij was immers lange tijd werkzaam geweest op de Curia,

het hoofdkwartier van de jezuïeten.

Bedenking bij Aandelen in een Geneesmiddel

Je hoorde dat wij jezuïeten in Zwitserland al jarenlang hoge winsten boekten met aandelen in viagra. Die brachten nu dertig keer meer op, zei hij, dan toen ze nog nietsvermoedend werden aangekocht.

Je had net die morgen in de lerarenzaal nog een mop over viagra gehoord : je krijgt er wel een stevige penis van maar daarom nog geen stevige relatie.

Je vroeg aan je medebroeder : ze hebben die aandelen daar in Rome nu toch wel verkocht zeker ?Aan zoiets horen wij als religieuzen toch niet mee te werken ? Nee, zei hij : ze hebben de zaak laten onderzoeken en er werd vastgesteld dat viagra eigenlijk een geneesmiddel is tegen hartverzwakking. En tot een betere gezondheid van de mensen mogen wij als religieuzen toch wel bijdragen zeker ?

& je dacht er - net als hij - het jouwe van.

Viersel Brouwerij, zondag 20 januari 2008

14u50

* Christophe uit Sint-Job is er met zijn drie kinderen

* Ook Lieve uit Maaseik met haar zoon

* Wie ook nog na een slapeloze nacht was komen aangezet was Ellen uit Deurne maar we wisten het eerst niet

want zij was bij den boek in den ast meteen in slaap gevallen

Bedenking bij de Stoel voor de rest van je Leven

Je had Charlotte, het achtjarig dochtertje van Christophe, aangemoedigd om de kabelbaan af te durven.

Je zag hoe ze daarboven lang aarzelde maar uiteindelijk toch de sprong waagde. Ze gierde je boven je hoofd opgetogen voorbij. Ook haar vader was blij om haar overgierende durf.

Je wou ze bij haar aankomst ginder ver in de modder gaan gelukwensen maar je zag hoe ze ineens uitschoof en bijna kopje onder in de gracht belandde. Ze schreeuwde het uit, al evenzeer van de nattigheid als van het verschieten.
Nadat Christophe zijn jas om haar heen had gelegd ging je met het nasnikkend kind de tuin door tot aan het brouwershuis, waar haar vader haar droge kleren zou aandoen.

Je wou toen in de keuken wat bekomen van het gebeurde.

Je nam plaats op de stoel links van de leuvense stoof, legde je pet op het aanrecht & zei tegen Ellen : dit is mijn stoel voor de komende twintig jaar.

Toen je wat later weer buitenging vroeg Mieke ineens : hé Luc waar is uwen bril ? Je vond hem nergens meer. Met z’n allen gaan zoeken, heel de tuin door, tot in de modder onder de kabelbaan toe. Charlotte met de droge kleren zocht met Mieke en Ellen naarstig mee. Niks te vinden.

Je voelde hoe de verloren bril de stemming drukte. Iedereen zat al klaar voor het drieuurtje. Vooral de kinderen wachtten op hun eerste koekje maar hoe kon je nu drie-uren zonder de bril gevonden te hebben ? Je hoorde Charlotte alsmaar zeggen : ik ga niet naar huis voor we je bril gevonden hebben.

Ineens zei Ellen : wacht eens : toen je dat zei van die stoel voor de rest van je leven en je je klak op het aanrecht legde, heb je dan ook je bril niet afgezet ? Je voelde haar zoekende hand op je borst. Wat zit hier ? vroeg ze al tastend. Je antwoordde : mijn hart. De drie vrouwen lachten. Tegelijkertijd nam Mieke prompt je klak van je hoofd en keek erin : je bril lag daar zowaar in.

Je had hem onder dat zoeken heel de tijd op je hoofd gedragen

& je dacht : had je die drie lieve vrouwen niet om je heen gehad, je was er zowaar nog zo mee naar huis gereden ook.

Werkkamer, vrijdag 18 januari 2008

06u12

* Je reed met Mieke over de baan tussen Breendonk en Sinterklaas naar Bornem toe.

* Die baan ter hoogte van Buitenland is ooit eigendom van je grootouders geweest maar werd onteigend voor de aanleg van die express-weg.

* Straks over die andere express-weg naar het Amerikaans Theater voor tv-interview.

* Die express-weg loopt in Aartselaar ook over familiegrond.

* Waar nu dat chinees restaurant is woonde vroeger mijn groottante Marie Daman.

Bedenking bij de Grondbezitter & de Grondbewerker

Je ging weer eens op bezoek naar de bejaarde dame, die ooit het meisje was waar je als kind van tien niet mee spelen mocht. Zij was immer het dochterjte van de hovenier. Die woonde met zijn gezin aan de acherkant van het park van Den Dulft, het grootouderlijk domein. Maar stiekum deed je het toch. Het park was groot genoeg en kende voldoende boeiende hoekjes en kantjes. Zij was het eerste meisje uit je leven, want je had alleen maar broers.

Je wandelde, nu precies zeventig jaar later, met haar aan de arm de Statiestraat uit naar de taverne op de hoek, waar ze je tracteerde op heerlijk wild en uitgelezen wijn.

Je dacht terug aan het jachtseizoen vroeger op Den Dulft, toen kwam er ook wild en wijn bij te pas, maar niet voor het personeel

& je dacht : wat een onrechtvaardige tijd was dat toen toch ? Waarom mocht de kleinzoon van een grondbezitter niet spelen met het dochtertje van de grondbewerker ?

@

Dinsdag, 15 januari 2007

08u55

* Je had met de morgenpost foto’s aangekregen van een trouw

* Vandaag begint het Octopus-overleg

Bedenking bij een nieuw-uitgevonden oud Ritueel

Je dacht terug aan die wondere bruiloft in Rijmenam voorbije zomer. De trouw zelf had plaatsgehad in de parochiekerk maar de trouwers hadden gevraagd de huwelijkszegen bij hen thuis te mogen krijgen. In het bos daar vlakbij stond er een boom met een marentak. Of ze die daaronder niet konden krijgen ? Ze hadden ooit een doop meegemaakt waarbij alle aanwezigen betekenisvol water hadden meegebracht. Dat hadden ze nu ook aan alle aanwezigen op hun trouw gevraagd. Voorafgegaan door een man doedelzak-speler en zijn vrouw-trommelaarster begaven we ons in stoet door het veld naar de boom.

Je zag hoe ingetogen iedereen dat water op de grond uitgoot na gezegd te hebben wat dat water voor hem of haar betekende. Toen sprak je over de twee trouwers de huwelijkszegen uit.

Je hoorde hoe de muzikanten daarna niet meer verder speelden.

Je had verwacht dat ze nu nog feestelijker de terugtocht zouden begeleiden maar ze bleken letterlijk met verstomming geslagen.

Je hoorde hen zeggen : al jarenlang mogen wij de in Vlaanderen wonende Indianen begeleiden bij een eeuwenoud ritueel & nu zien wij hier deze inlanders hetzelfde ritueel voltrekken

& je dacht : zonder het te beseffen haden we blijkbaar een eeuwenoud overzees ritueel hier in eigen land opnieuw uitgevonden.

@

Vilvoorde, donderdag, 10 januari 2008

10u12

* Op weg naar het stadhuis voor een vergadering over het Witte Kinderwandelbos

Bedenking bij een voorbeeldige Burger

Je reed op een zondagmorgen met Mieke voorbij het kerkhof van Vilvoorde

& je dacht terug aan die 14° januari 1976, dus binnen vier dagen precies dertig jaar geleden.

Je was met de Antwerpse groene fietsers broederlijk op weg naar een actie van de Brusselse.

Je reed op het fietspad het dichtst tegen de baan.

Je werd ineens geraakt door een rakelings aan hoge snelheid voorbijrijdende wagen, zodat je op het fietspad werd neergesmakt.
Je voelde wel pijn maar liep geen noemenswaardig letsel op.
Je zag na het rechtkruipen de wagen niet meer, die was aan even grote snelheid doorgereden.

Je deed je verhaal aan de opgeroepen politie, die proces verbaal opstelde.
Je hoorde lange tijd niets meer tot je vernam dat de rechter de zaak geseponeerd had wegens geen noemenswaardige verwondingen, maar vooral wegens goed gedrag van de beklaagde : hij was als lector op weg naar de kerk en vreesde te laat te komen in de zondagsmis.

@

11 januari 1971

verbod nog verder te leven

luc krijgt van zijn religieuze overste in brussel

verbod nog verder het leven in de brouwerij

verder te zetten * gevolg van onzekerheid 'over

wat daar allemaal gebeurde' * luc slaagde er

niet goed in uit te leggen wat hij met dat 'leven'

daar allemaal voorhad *

Werkkamer, donderdag 10 januari 2008

07u10

* Je had het vlaamse Verschueren-woordenboek mee naar boven genomen

* Je wou het vergelijken met het hollandse

Bedenking bij een verschillend Taalgebruik

Je stelde vast dat in Verschueren, alhoewel het werk van een mede-jezuïet, net dezelfde harde en rauwe lichaamswoorden voorkwamen als in Van Dale, tot kut en lul en tieten toe. Onder neuken vond je zowaar zelfs een resem synoniemen waar je zelf nog nooit van gehoord had : flenzen, fleppen, kieren, naaien, plat gaan, palen, een punt zetten, rampetampen, vrijen en coïre maar geen innig zijn, laat staan den diepsten draai nemen

& je dacht : ja wij jezuïeten verschillen wel wat van elkaar wat taalgebruik en woordenschat betreft.

@

Werkkamer, woensdag 9 januari 2008

05u26

* Je was alweer vroeg uit de veren

* Gisteravond laat was je nog even opgestaan om Van Dale te gaan raadplegen

* Nu had je het ’s morgens vroeg alweer gedaan

* Die woordenkkruistocht laat je maar niet los

Bedenking bij Hollands & Vlaams

Je zag dat woorden als klaarkomen, neuken, lul, kut en tieten wél in Van Dale stonden en woorden als juichen en innig zijn en de vlaamse woorden voor de liefste plekjes niet

& je dacht : is dat weer niet de tegenstelling op taalgebied tussen hollands koel en brutaal en vlaams warm en ontziend ?

@

Baggenstraat, donderdag 3 januarti 2008

21u45

Bedenking bij enkele Verwijderingen

* Je keek op Canvas naar de documentaire “Geheime Musea” van Peter Woditsch over de alom verborgen gehouden erotische kunst.

Je wist dat al langer dat renaissancepausen falussen van griekse beelden lieten wegkappen en door een vijgenblad vervangen. Wat je nog niet wist was dat al die afgekapte penissen bewaard zijn gebleven.
Je kreeg ze op het scherm in overvloed te zien zoals ze daar bij tientallen in alle maten en grootten en van etiketten voorzien op de vaticaanse schabben lagen.

Je hoorde een confrater zeggen dat ook in Antwerpen ooit zoiets gebeurd was : het naakte Gemini-beeldje boven de Steenpoort werd in de xvii° eeuw ontmand, en dan nog wel door toedoen van de jezuïeten van Sint Carolus

& je dacht aan je eigen Paradijsboek dat dertig jaar geleden omwille van zijn tekeningen ook naar Rome was gestuurd, met als gevolg dat het op 2 januari 1985, dus nu precies 22 jaar geleden, door de hedendaagse vlaamse jezuïeten verboden werd en uit de handel moest worden gehaald

& je dacht er het jouwe van.

@

Thuis, dinsdag 24 december 2007

25u12

* Heel vermoeid thuisgekomen keek je nog even naar teevee

Bedenking bij de verdraaide Zuilen van Sint Pieter

Je zag de pauselijke nachtmis in Sint Pïeters.
Je kreeg weer dat onbehaaglijke gevoel dat je ooit kreeg bij je eerste betreden van die basiliek

Je keek weer naar die zo krom-gedraaide zuilen, die je in hun verdraaidheid zo kenmerkend vond voor wat daar ooit allemaal is gebeurd

& je dacht terug aan wat je vorige zondag hoorde van een huisgenoot : toen de heilige Ignatius in diezelfde basiliek zijn gelofte van gehoorzaamheid aflegde aan de renaissance-paus Paulus III had deze veertien dagen tevoren op dezelfde plaats het huwelijk ingezegend van zijn eigen kleinzoon met een bastaarddochter van Keizer Karel

& je dacht : die wijsheid moet ik van mijn stichter wel overleren : luister naar hun woorden maar kijk niet naar hun daden.

@

Bedenking bij een dieper Huwelijk

Je trouwde - samen met zijn kinderen uit een vorig huwelijk - een vader met zijn nieuwe vrouw met wie hij pas een derde kindje had.

Je zegende hen op de trouwbrug nog dieper naar elkaar toe.

Je zag hoe de twee grootste kinderen, door zich tegen hen beiden aan te vleien, zich mee met hen gezegend voelden

& je dacht : kan een tweede huwelijk soms niet echter zijn dan het

vorige ?

@

Viersel, dinsdag 24 december 2007

12u32

* Een paar te vermoeide bedevaarders waren na het onder-de-brug-gebeuren met de wagens al mee naar de brouwerij meegekomen zonder het laatste stuk van vijf kilometer af te leggen.

Daar in Viersel rook het in de keuken al heerlijk naar erwtensoep.

Op het erf had de ketel het verwelkomingswater al klaarverwarmd.

We brachten het met emmers in de witte afwaskommen in de eetkelder, waar de bedevaarders al kousen en schoenen hadden uitgetrokken.

Bedenking bij een Voetwassing

Je wou een man zijn voeten wassen.
Je hoorde hem zeggen, terwijl hij je handen afweerde : van mijn voeten blijven gij.

Je schrok van zijn woorden, al klonken die niet kwaad, eerder grappend.

Je zei hem : weet je wel dat je nu een zin uit het Lijdensverhaal hebt aangehaald ? Nee, dat wist hij niet.
Je vertelde toen van Petrus die, toen Jezus hem de voeten wou wassen, net hetzelfde had gezegd als hij.

Je mocht toen wél zijn voeten wassen

& je dacht : misschien zeggen wij te weinig Blijde Boodschapwoorden aan elkaar en stellen wij te weinig Blijde Boodschapgebaren met elkaar.

@

Oelegem, dinsdag 24 december 2007

11u25

* Onder de 200-meter-lange brug over het ooit-geplande duwvaartkanaal

* Met je zevenen stak je het grote vuur aan dat daar was gereed gezet.

Bedenking bij zoals in den Beginne

Je zag ze aan hun schommelende stallantaars in de verte aankomen, de meer dan twintig bedevaarders.

Je had ze vier uur geleden aan het Steen in Antwerpen goede stiltetocht toegewenst.

Je zag ze zich omheen het vuur scharen. Sommige gingen zitten vanwege hun vermoeienis.

Je las uit de Statenbijbel, bijgelicht, de eerste zin het Verhaal van de Herders uit Lucas voor en gaf dan het boek door tot dat wondere verhaal ten einde toe door de halve kring was voorgelezen. Dan deed je aan de kring het Verhaal van Brood en Wijn en gaf hen dat door.

Je hoorde hen daarna danken voor alle weldaden, die ze onderweg hadden opgedaan.

Daarna zongen we - naar de vier windstreken gekeerd - het aloude vredeslied maar wijzigden het in christelijker zin :

Vrede op aarde aan alle mensen

ook aan die niet van goeden wille zijn.

Eens weer naar elkaar toekeerd omhelsden we elkaar naar een zalige kerstmis toe.

& je dacht : zo moet het er ook in den beginne aan toegegaan zijn.

@

Viersel, zondag 23 december 2007

14u45

* Je had die voormiddag al een Elisabethzegen mogen doen thuis bij een jonge lerares van Xaverius

* Je was blij dat ze ook in je vroegere school zo vaak beroep doen op je priester-zijn

* Volgende zondag heb ik een doop in het college zelf : het kleindochterke van een oud-leerling

* Wonder ervaren : dat jongetje van veertien van toen nu opa te zien zijn

Bedenking bij twee zegenende Aanrakingen

Je ging met zijn allen naar de boomstammenkring rond de zonnetafel waar het allemaal heerlijk onder de sneeuw lag.

Je zag de vader - zijn krachtige gestalte ten spijt - zacht zijn hand op de schoot vzn zijn vrouw leggen.

Je vond dat een zalig zicht.

Je wist dat hij body-builder was en een fitness-centrum openhield.

Je legde zelf al even zacht - zij het dan niet zo krachtig gebouwd - je hand op zijn hand en sprak de Elisabethzegen uit

& je dacht : hoe heel anders deze zondagse zegenende aanraking van de vader dan zijn doordeweekse beroepsmatige

& hoe heel anders mijn priesterlijke aanraking dan dertig jaar geleden. Welke priester zou dan een vrouw dan zo publiek aangeraakt durven hebben en dan nog wel op dié plaats ?

Viersel, zaterdag 22 december 2007

16u14

* Herentalse Baan

* Je was op terugweg naar huis vanuit de witbesneeuwde brouwerij

Bedenking bij de roodste Zon & de volste Maan

Je zag achter je in het oosten de witte volle maan & voor je in het westen de rode ondergaande zon.

Je had ze zelden zo mooi en zo laag vlak tegenover elkaar zien staan.

& je dacht terug aan wat een vriend je vanmorgenvroeg mailde :

Beleef de zon op haar donkerste moment van het jaar

en de maan op haar volste van de maand.

Dat ze ons kracht mogen geven om vol nieuwe levensmoed

een volgende zonnecyclus in te stappen

@

Baggenstraat, 16 februari 2008

18u50

Bedenking bij zoveel Kapitaal & zoweinig Jeugd

Je keek zoals elke zaterdag trouw naar “Nederland zingt” op zender Nederland 2.

Je bent altijd blij beelden te zien te krijgen van een weer eens volgestroomd kerkgebouw.

Je kwam alweer onder de indtuk van de rimpelloze regie, de afwisseling van invalshoeken, de kleurrijkheid van de beelden, de keurigheid van de kostuums maar vooral van de hoge hoedanigheid van zang en muziek,

maar wat je telkens weer opviel was de afwezigheid van jeugd. Op af en toe een kinderkoortje na en enkele gastzangers en -muzikanten kreeg je enkel rechtgelovige vergrijsden te zien.

Je dacht bij jezelf : hoelang bestaat dit koor nog ? Binnen tien jaar is de helft ervan allicht overleden.

Nooit zie je de leeftijd tussen veertien en vijfendertig, de jaren waarin het geloof juist het groeiendste en bloeiendste moet zijn.

Je vroeg je af waarom juist dié leeftijd uit onze kerkgebouwen wegblijft en dus ook niet deelneemt aan “Nederland zingt” ?

Je stelde je elke zaterdag ook de vraag : wie betààlt dat allemaal ?Als ik goed geteld heb : zeven tot twaalf verschillende camera’s. Onze eigen Vlaamse godsdienstige uitzendingen moet het met hooguit drie doen.Veel te duur.

& je dacht na afloop : wie heeft er belang bij dat deze uitzendingen zo volmaakt zijn, zodat hij er zoveel geld aan beseedt ?

Je bleef jezelf het antwoord schuldig

& je dacht : zoveel kapitaal en zo weinig jeugd, is dat wel goed ?

Xaverius, vrijdag 15 februari 2008

* Ieder viert Valentijn op zijn manier.

* Gisteravond in het boothuis op Sint-Anneke

samen met Mieke een pampelmoeske gaan drinken.

Naar de overkant van de stroom rijden brengt altijd tot rust.

* Je zag de Onzelievevrouwetoren stilaan in de avondmist opgaan.

Bedenking bij geen Paling in ’t Groen

Je was gisteren afgesproken samen naar Brugge te rijden om een medebroeder te gaan bezoeken maar die zegde onverwacht af.
Je had dus ineens een hele dag vrij.
Je eerste gedacht was : kom, dan gaan we naar de Dreigoten nog eens paling-in-‘t-groen eten. Da’s wel wat duur maar

je hebt van daaruit zo’n heerlijk zicht op de Scheldebocht naar Sint-Amands. Ooit maakte je er vanachter je paling een tekening van.

Maar toen dacht je ineens : het is vasten, dan doe je zoiets toch niet ?

Je besteedde in de plaats van aan die uitstap bijna je hele dag aan het hoognodige opruimen van je kamer thuis.

& je dacht : dat daadwerkelijk vasten : je van iets aantrekkelijks onthouden en daar een bevrijd gevoel bij krijgen, dat was bij jou lange tijd verloren gegaan. Nu heb je het van je moslim-vrienden weer geregeld leren doen.

Xaverius, donderdag 14 februari 2008

* Het Agalevsicon is al een weekje oud

* De eerste zowel lovende als geschrokken reacties lopen binnen

Bedenking bij een Lieveling die past

Je herinnerde je een jonge leraar van dertig jaar geleden, die even geschrokken als verontwaardigd de lerarenzaal inkwam met een afgepakt briefje in de hand.

Je hoorde hem zeggen : kijk eens wat die gastjes van twaalf onder de bank naar elkaar doorschuiven ?

Je las :

het meisje is een bootje

de jongen heeft een mast

eens komt er naar dat schootje

een lieveling die past

& je zei hem tot zijn grote verbazing : weet je dat dat zinnetje al zeven eeuwen oud is & zowaar godsdienstig van oorsprong ?

Es kommt ein Schiff geladen

Bis am den höchsten Bord

Das Segel is ist die Liebe

Der Heilig Geist der Mast

Johannes Tauler (1300-1361)

& je dacht : waarom is zelfs het heiligste & het liefste mettertijd in handen moeten komen van porno en taboe en verwerd dit aloud open adventsgedicht tot iets wat jongetjes stiekum aan elkaar moeten doorschuiven onder de bank ?

Afsnee, dinsdag 13 februari 3008

* Je was op bezoek bij een medebroeder

die goed op de hoogte was van Romeinse toestanden.

Hij was immers lange tijd werkzaam geweest op de Curia,

het hoofdkwartier van de jezuïeten.

Bedenking bij Aandelen in een Geneesmiddel

Je hoorde dat wij jezuïeten in Zwitserland al jarenlang hoge winsten boekten met aandelen in viagra. Die brachten nu dertig keer meer op, zei hij, dan toen ze nog nietsvermoedend werden aangekocht.

Je had net die morgen in de lerarenzaal nog een mop over viagra gehoord : je krijgt er wel een stevige penis van maar daarom nog geen stevige relatie.

Je vroeg aan je medebroeder : ze hebben die aandelen daar in Rome nu toch wel verkocht zeker ?Aan zoiets horen wij als religieuzen toch niet mee te werken ? Nee, zei hij : ze hebben de zaak laten onderzoeken en er werd vastgesteld dat viagra eigenlijk een geneesmiddel is tegen hartverzwakking. En tot een betere gezondheid van de mensen mogen wij als religieuzen toch wel bijdragen zeker ?

& je dacht er - net als hij - het jouwe van.

Viersel Brouwerij, zondag 20 januari 2008

14u50

* Christophe uit Sint-Job is er met zijn drie kinderen

* Ook Lieve uit Maaseik met haar zoon

* Wie ook nog na een slapeloze nacht was komen aangezet was Ellen uit Deurne maar we wisten het eerst niet

want zij was bij den boek in den ast meteen in slaap gevallen

Bedenking bij de Stoel voor de rest van je Leven

Je had Charlotte, het achtjarig dochtertje van Christophe, aangemoedigd om de kabelbaan af te durven.

Je zag hoe ze daarboven lang aarzelde maar uiteindelijk toch de sprong waagde. Ze gierde je boven je hoofd opgetogen voorbij. Ook haar vader was blij om haar overgierende durf.

Je wou ze bij haar aankomst ginder ver in de modder gaan gelukwensen maar je zag hoe ze ineens uitschoof en bijna kopje onder in de gracht belandde. Ze schreeuwde het uit, al evenzeer van de nattigheid als van het verschieten.
Nadat Christophe zijn jas om haar heen had gelegd ging je met het nasnikkend kind de tuin door tot aan het brouwershuis, waar haar vader haar droge kleren zou aandoen.

Je wou toen in de keuken wat bekomen van het gebeurde.

Je nam plaats op de stoel links van de leuvense stoof, legde je pet op het aanrecht & zei tegen Ellen : dit is mijn stoel voor de komende twintig jaar.

Toen je wat later weer buitenging vroeg Mieke ineens : hé Luc waar is uwen bril ? Je vond hem nergens meer. Met z’n allen gaan zoeken, heel de tuin door, tot in de modder onder de kabelbaan toe. Charlotte met de droge kleren zocht met Mieke en Ellen naarstig mee. Niks te vinden.

Je voelde hoe de verloren bril de stemming drukte. Iedereen zat al klaar voor het drieuurtje. Vooral de kinderen wachtten op hun eerste koekje maar hoe kon je nu drie-uren zonder de bril gevonden te hebben ? Je hoorde Charlotte alsmaar zeggen : ik ga niet naar huis voor we je bril gevonden hebben.

Ineens zei Ellen : wacht eens : toen je dat zei van die stoel voor de rest van je leven en je je klak op het aanrecht legde, heb je dan ook je bril niet afgezet ? Je voelde haar zoekende hand op je borst. Wat zit hier ? vroeg ze al tastend. Je antwoordde : mijn hart. De drie vrouwen lachten. Tegelijkertijd nam Mieke prompt je klak van je hoofd en keek erin : je bril lag daar zowaar in.

Je had hem onder dat zoeken heel de tijd op je hoofd gedragen

& je dacht : had je die drie lieve vrouwen niet om je heen gehad, je was er zowaar nog zo mee naar huis gereden ook.

Werkkamer, vrijdag 18 januari 2008

06u12

* Je reed met Mieke over de baan tussen Breendonk en Sinterklaas naar Bornem toe.

* Die baan ter hoogte van Buitenland is ooit eigendom van je grootouders geweest maar werd onteigend voor de aanleg van die express-weg.

* Straks over die andere express-weg naar het Amerikaans Theater voor tv-interview.

* Die express-weg loopt in Aartselaar ook over familiegrond.

* Waar nu dat chinees restaurant is woonde vroeger mijn groottante Marie Daman.

Bedenking bij de Grondbezitter & de Grondbewerker

Je ging weer eens op bezoek naar de bejaarde dame, die ooit het meisje was waar je als kind van tien niet mee spelen mocht. Zij was immer het dochterjte van de hovenier. Die woonde met zijn gezin aan de acherkant van het park van Den Dulft, het grootouderlijk domein. Maar stiekum deed je het toch. Het park was groot genoeg en kende voldoende boeiende hoekjes en kantjes. Zij was het eerste meisje uit je leven, want je had alleen maar broers.

Je wandelde, nu precies zeventig jaar later, met haar aan de arm de Statiestraat uit naar de taverne op de hoek, waar ze je tracteerde op heerlijk wild en uitgelezen wijn.

Je dacht terug aan het jachtseizoen vroeger op Den Dulft, toen kwam er ook wild en wijn bij te pas, maar niet voor het personeel

& je dacht : wat een onrechtvaardige tijd was dat toen toch ? Waarom mocht de kleinzoon van een grondbezitter niet spelen met het dochtertje van de grondbewerker ?

@

Dinsdag, 15 januari 2007

08u55

* Je had met de morgenpost foto’s aangekregen van een trouw

* Vandaag begint het Octopus-overleg

Bedenking bij een nieuw-uitgevonden oud Ritueel

Je dacht terug aan die wondere bruiloft in Rijmenam voorbije zomer. De trouw zelf had plaatsgehad in de parochiekerk maar de trouwers hadden gevraagd de huwelijkszegen bij hen thuis te mogen krijgen. In het bos daar vlakbij stond er een boom met een marentak. Of ze die daaronder niet konden krijgen ? Ze hadden ooit een doop meegemaakt waarbij alle aanwezigen betekenisvol water hadden meegebracht. Dat hadden ze nu ook aan alle aanwezigen op hun trouw gevraagd. Voorafgegaan door een man doedelzak-speler en zijn vrouw-trommelaarster begaven we ons in stoet door het veld naar de boom.

Je zag hoe ingetogen iedereen dat water op de grond uitgoot na gezegd te hebben wat dat water voor hem of haar betekende. Toen sprak je over de twee trouwers de huwelijkszegen uit.

Je hoorde hoe de muzikanten daarna niet meer verder speelden.

Je had verwacht dat ze nu nog feestelijker de terugtocht zouden begeleiden maar ze bleken letterlijk met verstomming geslagen.

Je hoorde hen zeggen : al jarenlang mogen wij de in Vlaanderen wonende Indianen begeleiden bij een eeuwenoud ritueel & nu zien wij hier deze inlanders hetzelfde ritueel voltrekken

& je dacht : zonder het te beseffen haden we blijkbaar een eeuwenoud overzees ritueel hier in eigen land opnieuw uitgevonden.

@

Vilvoorde, donderdag, 10 januari 2008

10u12

* Op weg naar het stadhuis voor een vergadering over het Witte Kinderwandelbos

Bedenking bij een voorbeeldige Burger

Je reed op een zondagmorgen met Mieke voorbij het kerkhof van Vilvoorde

& je dacht terug aan die 14° januari 1976, dus binnen vier dagen precies dertig jaar geleden.

Je was met de Antwerpse groene fietsers broederlijk op weg naar een actie van de Brusselse.

Je reed op het fietspad het dichtst tegen de baan.

Je werd ineens geraakt door een rakelings aan hoge snelheid voorbijrijdende wagen, zodat je op het fietspad werd neergesmakt.
Je voelde wel pijn maar liep geen noemenswaardig letsel op.
Je zag na het rechtkruipen de wagen niet meer, die was aan even grote snelheid doorgereden.

Je deed je verhaal aan de opgeroepen politie, die proces verbaal opstelde.
Je hoorde lange tijd niets meer tot je vernam dat de rechter de zaak geseponeerd had wegens geen noemenswaardige verwondingen, maar vooral wegens goed gedrag van de beklaagde : hij was als lector op weg naar de kerk en vreesde te laat te komen in de zondagsmis.

@

11 januari 1971

verbod nog verder te leven

luc krijgt van zijn religieuze overste in brussel

verbod nog verder het leven in de brouwerij

verder te zetten * gevolg van onzekerheid 'over

wat daar allemaal gebeurde' * luc slaagde er

niet goed in uit te leggen wat hij met dat 'leven'

daar allemaal voorhad *

Werkkamer, donderdag 10 januari 2008

07u10

* Je had het vlaamse Verschueren-woordenboek mee naar boven genomen

* Je wou het vergelijken met het hollandse

Bedenking bij een verschillend Taalgebruik

Je stelde vast dat in Verschueren, alhoewel het werk van een mede-jezuïet, net dezelfde harde en rauwe lichaamswoorden voorkwamen als in Van Dale, tot kut en lul en tieten toe. Onder neuken vond je zowaar zelfs een resem synoniemen waar je zelf nog nooit van gehoord had : flenzen, fleppen, kieren, naaien, plat gaan, palen, een punt zetten, rampetampen, vrijen en coïre maar geen innig zijn, laat staan den diepsten draai nemen

& je dacht : ja wij jezuïeten verschillen wel wat van elkaar wat taalgebruik en woordenschat betreft.

@

Werkkamer, woensdag 9 januari 2008

05u26

* Je was alweer vroeg uit de veren

* Gisteravond laat was je nog even opgestaan om Van Dale te gaan raadplegen

* Nu had je het ’s morgens vroeg alweer gedaan

* Die woordenkkruistocht laat je maar niet los

Bedenking bij Hollands & Vlaams

Je zag dat woorden als klaarkomen, neuken, lul, kut en tieten wél in Van Dale stonden en woorden als juichen en innig zijn en de vlaamse woorden voor de liefste plekjes niet

& je dacht : is dat weer niet de tegenstelling op taalgebied tussen hollands koel en brutaal en vlaams warm en ontziend ?

@

Baggenstraat, donderdag 3 januarti 2008

21u45

Bedenking bij enkele Verwijderingen

* Je keek op Canvas naar de documentaire “Geheime Musea” van Peter Woditsch over de alom verborgen gehouden erotische kunst.

Je wist dat al langer dat renaissancepausen falussen van griekse beelden lieten wegkappen en door een vijgenblad vervangen. Wat je nog niet wist was dat al die afgekapte penissen bewaard zijn gebleven.
Je kreeg ze op het scherm in overvloed te zien zoals ze daar bij tientallen in alle maten en grootten en van etiketten voorzien op de vaticaanse schabben lagen.

Je hoorde een confrater zeggen dat ook in Antwerpen ooit zoiets gebeurd was : het naakte Gemini-beeldje boven de Steenpoort werd in de xvii° eeuw ontmand, en dan nog wel door toedoen van de jezuïeten van Sint Carolus

& je dacht aan je eigen Paradijsboek dat dertig jaar geleden omwille van zijn tekeningen ook naar Rome was gestuurd, met als gevolg dat het op 2 januari 1985, dus nu precies 22 jaar geleden, door de hedendaagse vlaamse jezuïeten verboden werd en uit de handel moest worden gehaald

& je dacht er het jouwe van.

@

Thuis, dinsdag 24 december 2007

25u12

* Heel vermoeid thuisgekomen keek je nog even naar teevee

Bedenking bij de verdraaide Zuilen van Sint Pieter

Je zag de pauselijke nachtmis in Sint Pïeters.
Je kreeg weer dat onbehaaglijke gevoel dat je ooit kreeg bij je eerste betreden van die basiliek

Je keek weer naar die zo krom-gedraaide zuilen, die je in hun verdraaidheid zo kenmerkend vond voor wat daar ooit allemaal is gebeurd

& je dacht terug aan wat je vorige zondag hoorde van een huisgenoot : toen de heilige Ignatius in diezelfde basiliek zijn gelofte van gehoorzaamheid aflegde aan de renaissance-paus Paulus III had deze veertien dagen tevoren op dezelfde plaats het huwelijk ingezegend van zijn eigen kleinzoon met een bastaarddochter van Keizer Karel

& je dacht : die wijsheid moet ik van mijn stichter wel overleren : luister naar hun woorden maar kijk niet naar hun daden.

@

Bedenking bij een dieper Huwelijk

Je trouwde - samen met zijn kinderen uit een vorig huwelijk - een vader met zijn nieuwe vrouw met wie hij pas een derde kindje had.

Je zegende hen op de trouwbrug nog dieper naar elkaar toe.

Je zag hoe de twee grootste kinderen, door zich tegen hen beiden aan te vleien, zich mee met hen gezegend voelden

& je dacht : kan een tweede huwelijk soms niet echter zijn dan het

vorige ?

@

Viersel, dinsdag 24 december 2007

12u32

* Een paar te vermoeide bedevaarders waren na het onder-de-brug-gebeuren met de wagens al mee naar de brouwerij meegekomen zonder het laatste stuk van vijf kilometer af te leggen.

Daar in Viersel rook het in de keuken al heerlijk naar erwtensoep.

Op het erf had de ketel het verwelkomingswater al klaarverwarmd.

We brachten het met emmers in de witte afwaskommen in de eetkelder, waar de bedevaarders al kousen en schoenen hadden uitgetrokken.

Bedenking bij een Voetwassing

Je wou een man zijn voeten wassen.
Je hoorde hem zeggen, terwijl hij je handen afweerde : van mijn voeten blijven gij.

Je schrok van zijn woorden, al klonken die niet kwaad, eerder grappend.

Je zei hem : weet je wel dat je nu een zin uit het Lijdensverhaal hebt aangehaald ? Nee, dat wist hij niet.
Je vertelde toen van Petrus die, toen Jezus hem de voeten wou wassen, net hetzelfde had gezegd als hij.

Je mocht toen wél zijn voeten wassen

& je dacht : misschien zeggen wij te weinig Blijde Boodschapwoorden aan elkaar en stellen wij te weinig Blijde Boodschapgebaren met elkaar.

@

Oelegem, dinsdag 24 december 2007

11u25

* Onder de 200-meter-lange brug over het ooit-geplande duwvaartkanaal

* Met je zevenen stak je het grote vuur aan dat daar was gereed gezet.

Bedenking bij zoals in den Beginne

Je zag ze aan hun schommelende stallantaars in de verte aankomen, de meer dan twintig bedevaarders.

Je had ze vier uur geleden aan het Steen in Antwerpen goede stiltetocht toegewenst.

Je zag ze zich omheen het vuur scharen. Sommige gingen zitten vanwege hun vermoeienis.

Je las uit de Statenbijbel, bijgelicht, de eerste zin het Verhaal van de Herders uit Lucas voor en gaf dan het boek door tot dat wondere verhaal ten einde toe door de halve kring was voorgelezen. Dan deed je aan de kring het Verhaal van Brood en Wijn en gaf hen dat door.

Je hoorde hen daarna danken voor alle weldaden, die ze onderweg hadden opgedaan.

Daarna zongen we - naar de vier windstreken gekeerd - het aloude vredeslied maar wijzigden het in christelijker zin :

Vrede op aarde aan alle mensen

ook aan die niet van goeden wille zijn.

Eens weer naar elkaar toekeerd omhelsden we elkaar naar een zalige kerstmis toe.

& je dacht : zo moet het er ook in den beginne aan toegegaan zijn.

@

Viersel, zondag 23 december 2007

14u45

* Je had die voormiddag al een Elisabethzegen mogen doen thuis bij een jonge lerares van Xaverius

* Je was blij dat ze ook in je vroegere school zo vaak beroep doen op je priester-zijn

* Volgende zondag heb ik een doop in het college zelf : het kleindochterke van een oud-leerling

* Wonder ervaren : dat jongetje van veertien van toen nu opa te zien zijn

Bedenking bij twee zegenende Aanrakingen

Je ging met zijn allen naar de boomstammenkring rond de zonnetafel waar het allemaal heerlijk onder de sneeuw lag.

Je zag de vader - zijn krachtige gestalte ten spijt - zacht zijn hand op de schoot vzn zijn vrouw leggen.

Je vond dat een zalig zicht.

Je wist dat hij body-builder was en een fitness-centrum openhield.

Je legde zelf al even zacht - zij het dan niet zo krachtig gebouwd - je hand op zijn hand en sprak de Elisabethzegen uit

& je dacht : hoe heel anders deze zondagse zegenende aanraking van de vader dan zijn doordeweekse beroepsmatige

& hoe heel anders mijn priesterlijke aanraking dan dertig jaar geleden. Welke priester zou dan een vrouw dan zo publiek aangeraakt durven hebben en dan nog wel op dié plaats ?

Viersel, zaterdag 22 december 2007

16u14

* Herentalse Baan

* Je was op terugweg naar huis vanuit de witbesneeuwde brouwerij

Bedenking bij de roodste Zon & de volste Maan

Je zag achter je in het oosten de witte volle maan & voor je in het westen de rode ondergaande zon.

Je had ze zelden zo mooi en zo laag vlak tegenover elkaar zien staan.

& je dacht terug aan wat een vriend je vanmorgenvroeg mailde :

Beleef de zon op haar donkerste moment van het jaar

en de maan op haar volste van de maand.

Dat ze ons kracht mogen geven om vol nieuwe levensmoed

een volgende zonnecyclus in te stappen

@