dagboek 18-27 oktober
Borgerhout, 27 oktober 2007
Geldigheden of genades ?
Je hoorde dat er weer getwijfeld werd aan de kerkrechterlijke geldigheid van je dopen en je huwelijken maar een medebroeder troostte je en zei : niet mee inzitten : jouw mensen vragen van jou geen geldigheden. Ze vragen van jou genades.
Maar je vroeg je wel af : wat bedoelde hij met enkel “jouw mensen” ?
Verwachten niet àlle mensen genades ?
Borgerhout, 26 oktober 2007
10u23
Buitenlandse Belgicist
Op de omslag van alle brieven die ik vanuit Wissant naar vrienden verstuurde had ik met fiere letters telkens “Les Flandres” geschreven.
Een van die vrienden meldde me nu dat hij met twee weken vertraging mijn brief had aangekregen met daarop “Les Flandres” woedend doorgehaald en door “La Belgique !” vervangen.
Antwerpen, 26 oktober 2007
21u40
* astridplein
* wachtend op de tram
* terug van viering van confrater in boerentoren
veel meisjes hebben
veelgebruikte lichamen
’t is hen aan te zien
raho rahiti
Borgerhout, 26 oktober 2007
“De Standaard” belde mij in Oss,
waar ik bij familie was, om mijn opinuiete vragen
over het versiren van graven.
Dit was mijn antwoord :
26 oktober 2007
Over de Zin van Allerzielen
Verzorgen en versieren van graven vind ik zeer zinvol. Gisteren nog ben ik zelf het graf van een medebroeder-huisgenoot mee gaan schoonmaken en van een chrysantenplant voorzien. Wat ik minder zinvol en zelfs verkeerd vindt is dat een graf “de laatste rustplaats” wordt genoemd, zoals op sommige grafstenen gebeiteld staat. Vandaag nog meldde een krant dat dat verdronken borelingske van Oostende naar “zijn laatste rustplaats werd gebracht”. De overledene ligt niet meer onder die grafsteen. Daaronder ligt wat rest van het vorig lichaam. Zelfs wie niet gelooft dat de tweede dood van een mens een derde geboorte kan zijn ( cfr het Verhaal van de drie Levens ), beseft dat gestorven mensen nog ergens, hoe en waar dan ook, voortbestaan. Al is het dan bij niet-gelovigen alleen maar in de herinnering. Maar zéker niet meer in dat graf.
Leuven, 24 oktober 2007
Bedenking bij een Jaargetijde
Je was bij een leeftijdgenote die nog altijd veel verdriet had om de dood van haar man.
Je hoorde dat zij de pârochiepriester gevraagd had op de verjaardag van zijn afsterven met een mis een ‘jaargetijde’ te houden.
Je gaf haar de raad volgend jaar niet de verjaardag van zijn sterven te gedenken maar die van zijn geboorte.
Je wist dat ze het Verhaal van de drie Levens kende
& je dacht : is het niet beter de tweede geboorte van iemand te gedenken dan zijn tweede dood ?
Helpt dat niet beter te geloven in zijn mogelijke derde geboorte ?
Donderdag, 25 oktober 2007
Ik werd uitgenodigd om een vastenbezinning te komen geven in Opwijk over “De Kracht van het Geloof”. Ze vroegen me iets te schrijven om zowel mezelf als mijn te verwachten uitleg tevoren bekend te maken. Hier is de tekst die ik daarvoor schreef :
Borgerhout 24 oktober 2007
Met oude Waarden weerom nieuwe Tijden tegemoet
In het schooljaar 1969-70 hadden mijn 14-jarige leerlingen van het Xaveriuscollege van Borgerhout de Handelingen der Apostelen zo ernstig genomen dat zij letterlijk “hun bezittingen deelden zodat er geen enkele behoeftige ( lees : gebuisde ) meer was onder hen”. Ze besloten het schooljaar te laten duren tot iedereen geslaagd was. Zo stichtten ze zonder het te beseffen het “Leven in de Brouwerij” van Viersel. In dat oude gebouw met zijn wilde tuin ontdekten ze een nieuwe vorm van krachtdadig geloven.
Sindsdien komen allerlei mensen van verschillende leeftijden de wondermomenten van hun leven vieren en laten zegenen. In deze buitengebouwelijke kerk maken we op één maand soms meer doopsels en huwelijken mee dan in vele kerkgebouwen. Sommige mensen verspreken zich dan ook en hebben het over de “Oude Abdij van Viersel”. Er wordt daar inderdaad, zij het dan ook maar voor drie dagen, monastiek geleefd. Ook door jonge mensen, juist van die leeftijd die wegblijft uit de binnengebouwelijke kerk.
Dieper dan vroeger beleef ik nu als 80-jarige priester-jezuïet mijn roeping die ik als 15-jarige kreeg bij het bombardement van Mortsel. Ik besef dat ik hier in Vlaanderen bij de laatste gelukkige celibataire priesters ben. Voortaan zullen de zogeheten leken (wat een neerbuigend woord) onze wijdingen en zegeningen mogen overnemen. “Met oude waarden weerom nieuwe waarden tegemoet”, zo luidt de kenleuze van Viersel. Is het dat niet wat bedoeld wordt met krachtdadig geloof ? Ik zou graag in Opwijk mijn roeping aan jullie mogen komen doorgeven.
Luc Versteylen
Vrijdag 19 oktober 2007
05u42
Bedenking bij Wonderwoorden op TV
Je keek eergisteren naar het nieuws op VTM.
Je hoorde de nieuwslezer het hebben over de voetbalmatch van de Rode Duivels tegen Armenië. Het was een matte match, zei hij, tot er ineens een man in zijnen blote over het veld liep.
Je zag er de beelden van hoe ze hem meteen bij de lurven hadden, ook al had hij dan geen lurven meer aan ( “bij de lurven” betekent volgens Van Dale “bij de kraag” ).
Meteen daarna werd er een doelpunt gemaakt.
Je hoorde de commentator zeggen : na dit fluitsignaal was de nattigheid meteen voorbij.
Je zag hoe ze daarna beelden toonden van een andere verstoring van een Rode Duivelsmatch, in Finland geloof ik. Toen was er een grote uil op de bovenlat van het doel komen zitten.
Je hoorde de nieuwslezer zeggen : ook toen leidde een vogel de aandacht af
& je dacht : we zijn goed op weg nu zelfs nieuwslezers wonderwoorden gaan gebruiken.
Donderdag 18 oktober 2007
Bedenking 2 bij de meest-onbekende Bekende Vlaming
Je hoorde in de lerarenzaal dat je gisteren in “De slimste Mens” was geweest. Ze kregen foto’s te zien, onderandere die van jou, van mensen die iets met de kerk te maken hadden.
Niemand herkende jou
& je dacht : zie je wel dat ik de meest onbekende Bekende Vlaming van Vlaanderen ben ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten